Page 7 - ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΠΑΠΑΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ

7

1. ΣΑΝ ΠΑΡΑΜΥΘΙ

Μια φορά κι έναν καιρό, Έτσι μείναν οι δυο γιοι
σε έναν τόπο χλοερό, οι γνωστοί πρωθυπουργοί,
ζούσε ένας καλός λαός να αλωνίζουν στην Ελλάδα
έρμος μα και ορφανός. χωρίς ούτε μια … γανάδα.

Είχε κι έναν βασιλιά Και οι γιοι είχανε γιους,
-Κώτσο και με μια ελιά- είχανε και ανεψιούς,
που έβαζε πρωθυπουργούς που τους δίνανε τη «μάντρα»,
δύο γόνους, δύο γιους. για να κάνουνε τον … άντρα!

Ήταν ένας Παπανδρέου Ήτανε κι ένα παιδάκι,
- Άλλη όψη του μοιραίου!- που το λέγανε Γιωργάκη,
μα κι ένας Καραμανλής, που μεγάλωνε κι αυτός
«μεγάλος» μα και μπεσαλής. να γενή πρωθυπουργός!

Ζούσαν χρόνια μια χαρά Η μαμά του, του ‘ χε πει,
κι άλλαζαν κάθε φορά. πως σα δώρο θα δοθεί
στο κουβέρνο και στη θέση. και σ’ αυτόν πρωθυπουργία,
Κι έλεγαν σ’ όποιον αρέσει! όταν άλλοι έχουν … αργία!

Έτσι πέρναγαν τα χρόνια Κι όταν του ‘δωσαν το κόμμα,
Με καλοκαιριές και χιόνια. ρώταγε: Αργεί, ακόμα;
Και μια μέρα μ’ αντηλιά, για να παίξω και εγώ
διώξανε το βασιλιά. τον μικρό πρωθυπουργό;