Στο πανηγύρι της Ζωοδόχου Πηγής στη Μέστη    (ακούστε το απολυτίκιο)
  Στο Σιδηροδρομικό Σταθμό της Μέστης, υπάρχει το εκκλησάκι της Ζωοδόχου Πηγής. Εκεί μαθαίνω ότι οι λιγοστοί κάτοικοι του χωριού προσπαθούν να αναβιώσουν τα παλιά έθιμα που γινόταν την ημέρα της γιορτής.  Βέβαια, στη σημερινή εποχή, που τα πάντα έχουν αλλάξει δεν είναι και τόσο εύκολο να πετύχει μια τέτοια προσπάθεια.
   Για όσους δεν ξέρουν, γράφω ότι στο εκκλησάκι αυτό γινόταν μία εβδομάδα μετά το Πάσχα, ένα από τα πιο μεγάλα πανηγύρια της περιοχής μας.  Ο Σιδηροδρομικός Σταθμός της Μέστης τότε ήταν σημαντικός συγκοινωνιακός κόμβος για την επαρχία Σαπών. Τα μεταφορικά μέσα της εποχής ήταν έλάχιστα και αργοκίνητα. Το τρένο εξυπηρετούσε τις μετακινήσεις ανθρώπων και εμπορευμάτων προς Κομοτηνή και Αλεξ/πολη, αλλά και πιο μακριά.  Την εποχή της παιδικής μου ηλικίας το μέρος εκείνο είχε φυσικές ομορφιές, δέντρα και νερό στο κοντινό ποταμάκι. Ήταν και η εποχή, αρχές άνοιξης, που έκανε το τοπίο ακόμη πιο μαγευτικό! 
  Χιλιάδες άνθρωποι από τις Σάπες και από τα γύρω χωριά ερχόταν από την παραμονή της γιορτής με όλα τα μέσα της εποχής και διανυκτέρευαν οικογειακώς, γύρω από το μικρό εκκλησάκι της Ζωοδόχου Πηγής και κοντά στο Σταθμό. Θυμάμαι κι εγώ την αίγλη αυτού του πανηγυριού, όπου έβλεπες χιλιάδες προσκυνητών και επισκεπτών να συμμετέχουν στις εκδηλώσεις.
  Και βέβαια είναι περιττό να αναφέρω και το πόσο μεγάλο ήταν το πλήθος των μικροπωλητών. Θυμάμαι και το μικρό καφενεδάκι που υπήρχε και που εκείνη τη μέρα ήταν στις δόξες του, αφού όλες οι καρέκλες και τα τραπεζάκια του ήταν γεμάτα από κόσμο που ήθελαν να ξεδιψάσουνε με κάποιο αναψυκτικό. Ο χώρος κοντά στο αγίασμα ήταν γεμάτος από κάρα από τα γύρω χωριά, πάνω στα οποία τα μικρά παιδιά κοιμόταν σκεπασμένα με πρόχειρες κουβέρτες και στρωσίδια...  

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΛΙΑ...

 

    Στο χωριό της Μέστης, οι νέοι τότε κάτοικοι του χωριού, έφτιαξαν ένα πρόχειρο παρεκκλήσι με την εικόνα της Παναγιάς, την οποία έφεραν από την πατρίδα τους, όταν ήρθαν πρόσφυγες από την Ανατ. Θράκη. Το μικρό ξωκκλήσι ήταν φτιαγμένο σε ένα λόφο, που οι παλιοί κάτοικοι τον ήξεραν με το όνομα "Ντεντές". Προφανώς τουρκική ονομασία.

  Θα σας περιγράψω μια ιστορία, που άκουσα από τη θεία μου Δέσποινα Μαλλέ και την επαλήθευσα με τον Θόδωρο Παπαδόπουλο, που κατάγεται από τη Μέστη. Η ιστορία ξεκινάει πριν από το 1930. Το χωριό της Μέστης επισκέφτηκε με το τρένο κάποιος άνθρωπος από την Πελοπόννησο και επιδίωξε να συναντηθεί με τους κατοίκους. Τους είπε ότι είδε ένα όραμα, σύμφωνα με το οποίο η Παναγία του ζήτησε να  πάει στο χωριό και να ζητήσει από τους κατοίκους του να μεταφέρουν την εικόνα της σε άλλο μέρος και μάλιστα του περιέγραψε ακριβώς το πού. Μετά επέστρεψε στην πατρίδα του. Μετά από ένα χρόνο, ο ίδιος άνθρωπος ήρθε και πάλι στο χωριό και τους επανέλαβε ότι ξαναείδε το ίδιο όραμα. Σιγά σιγά αποσύρθηκαν οι άνθρωποι από τον τόπο της συζήτησης εκτός από έναν, που ήταν και ο φτωχότερος όλων. Με ευγένεια του είπε ότι αν ήθελε μπορούσε να τον φιλοξενήσει για τη νύχτα, αφού δεν  υπήρχε τρένο την ίδια ημέρα. Πράγματι, πήγαν σε ένα πρόχειρο σπίτι, που περισσότερο έμοιαζε με σπηλιά. Σε  κάποια στιγμή ήρθε η κόρη του χωριανού και τους είπε πώς ένα άρωμα αναδίδεται από το βάθος της σπηλιάς! Την άλλη μέρα ο επισκέπτης έφυγε για την πατρίδα του. Οι κάτοικοι του χωριού όμως και πάλι αγνόησαν τα λόγια του! 

  Τα επόμενα γεγονότα συνέβησαν κοντά στα 1932.  Η θεία μου τότε δεν πήγαινε ακόμη στο σχολείο. Κάποια θεία της με το όνομα Κανέλλα, (παντρεμένη στο Χαμηλό, αλλά που όλοι οι συγγενείς της έμεναν στη Μέστη), την έφερνε πάνω στους ώμους της, από το ένα χωριό στο άλλο. Εκείνη την εποχή, όλα τα ζώα του χωριού, είχαν αρρωστήσει και πέθαναν από μια περίεργη αρρώστια! Θυμάται, ότι οι κάτοικοι τηρούσαν ένα έθιμο που θα σας το αναφέρω πιο κάτω.  Γρήγορα διαθόθηκε η φήμη ότι η εικόνα δάκρυζε!  

  Γύρω στα 1932, έτυχε μια συμφορά στο χωριό! Όλα τα ζώα τους ψόφησαν κατά ένα περίεργο τρόπο ξαφνικά. Λέγεται ότι δεν πέθαναν μόνο τα ζώα, αλλά και κάποιοι άνθρωποι, που ήταν από τους προύχοντες του χωριού. Κάποιος από αυτούς που επέζησε, ζήτησε να πουλήσουν το τελευταίο του ζώο και με τα χρήματα αυτά να χτίσουν το εκκλησάκι.  Τότε πίστεψαν ότι, η αιτία του κακού ήταν η αδιαφορία τους να υπακούσουν στο θέλημα της Παναγίας.  Αποφάσισαν να το κάνουν με την πρώτη ευκαιρία. Πρώτα όμως έπρεπε να αποκτήσουν καινούρια ζωντανά! Όταν τα βρήκαν, τήρησαν ένα παλιό έθιμο, φερμένο από την πατρίδα τους. Πήραν δυο ξύλα και για αρκετές ώρες τέσσερις άνθρωποι προσπαθούσαν να ανάψουν φωτιά τρίβοντας το ένα πάνω στο άλλο. Αφού τα κατάφεραν, με τον καπνό θυμιάτιζαν τα ζώα τους. Πίστευαν ότι η φωτιά αυτή θα έπρεπε να ανάψει για πρώτη φορά με τον παλιό πατροπαράδοτο αρχέγονο τρόπο. Να είναι καθαρή και αμόλυντη!  Το περιστατικό αυτό μου διηγήθηκε η θεία μου, που το θυμόταν καλά γιατί έτυχε να είναι μπροστά στην όλη διαδικασία!

  Το επόμενο χρόνο, έφτιαξαν κοντά στο Σταθμό των τρένων το νέο παρεκκλήσι κι εκεί μετέφεραν την εικόνα. Κι από τότε καθιερώθηκε και το πανηγύρι της Ζωοδόχου Πηγής! Η ιστορία είχε μαθευτεί παντού. Θεωρούσαν ότι η εικόνα ήταν θαυματουργή και τη γιορτή της την τιμούσαν όλοι οι κάτοικοι της περιοχής.  Εκατοντάδες αμάξια, με ολόκληρες τις οικογένειες ερχόταν εδώ από την προηγούμενη ημέρα και ξενυχτούσαν συμμετέχοντας στον Αγιασμό και στην Πανηγυρική Θεία Λειτουργία.

  Γνωρίζω ένα ακόμη περιστατικό που σχετίζεται με την εικόνα. Ήταν την εποχή του 1940. Ήδη είχε αρχίσει ο Μεγάλος Πόλεμος στην Ευρώπη. Ο στρατός μας πολεμούσε στα αλβανικά βουνά. Ήταν χειμώνας, όταν μια μονάδα στρατιωτών βάδιζε προς τα σύνορα του Έβρου. Τη νύχτα σταμάτησαν να ξεκουραστούν στο σταθμό. Ξαφνικά, μέσα στη γενική σιγή, ακούστηκε το κλάμα μιας γυναίκας. Κάποιοι στρατιώτες άρχισαν να ψάχνουν ποια ήταν η γυναίκα που έκλαιγε!  Το κλάμα τους οδήγησε μέσα στο εκκλησάκι, όπου με έκπληξη διαπίστωσαν ότι από τα μάτια της Παναγίας έτρεχαν δάκρυα! Δεν έχω πληροφόρηση για το τί έγινε μετά, όμως τα νέα γρήγορα διαδόθηκαν και χιλιάδες άνθρωποι από όλες τις γωνιές της χώρας ερχόταν για να προσκυνήσουν!  Σε λίγους μήνες η Θράκη γνώριζε τη Βουλγαρική Κατοχή, μια σκληρή περίοδο δυστυχίας, φόβου και βασανισμών!

Τα γεγονότα αυτά, μπορεί πολλοί να τα θεωρήσετε υπερβολικά και με αρκετή δόση θρησκοληψίας. Εγώ,  έτσι τα άκουσα κι έτσι τα μεταφέρω. Τα υπόλοιπα είναι θέμα προσωπικό του καθενός να κρίνει.        

Φωτογραφίες από το πανηγύρι

  Η φωτογραφία που δημοσιεύω είναι από το πανηγύρι αυτό και η εποχή του προσδιορίζεται γύρω στα 1955.   Ο δρόμος αυτός είναι ο παλιός δρόμος Σαπών-Αλεξ/ποληςπου περνούσε μέσα από την περιοχή του Σιδηροδρομικού Σταθμού και ταυτόχρονα οδηγούσε προς το εκκλησάκι της Ζωοδόχου Πηγής, λίγα μέτρα πιο πάνω. Στην περιοχή αυτή μαζευόταν και ο περισσότερος κόσμος και κατασκήνωνε για πολλές ώρες για να παρακολουθήσει όλο το πρόγραμμα της γιορτής.  Στη φωτογραφία εικονίζονται η Λαφίνα Δημητριάδου, που μου έδωσε και τη φωτογραφία, ο Κώστας Πορτοκάλογλου και η Μαρίκα Τενούδη Πορτοκάλογλου. (Αρχείο: Λαφίνας Ευσταθοπούλου Δημητριάδη).
30 Απριλίου 1965:  Στο πανηγύρι της Ζωοδόχου Πηγής. Διατηρούσε ακόμη τη λάμψη του την εποχή εκείνη και ήταν σπάνια περίπτωση να μην το επισκεφτεί κανείς. Εκτός από τους συγγενείς και φιλικές παρέες πήγαιναν για να διασκεδάσουν, όπως βλέπουμε και στη φωτογραφία. Από αριστερά οι: Γιώργος Καζανιάδης, Γιώργος και Ευριπίδης Κελέσης και Κώστας Πετμεζάς. (Αρχείο: Γ. Καζανιάδη).

20 Απριλίου 2012: Γιορτή της Ζωοδόχου Πηγής. Πενήντα επτά χρόνια μετά! Το ίδιο ακριβώς δρομάκι, όπου πριν από μερικές δεκαετίες έσφυζε από ζωή τέτοια ημέρα! Σήμερα είναι έρημο και τα κτίσματα που σώζονται ακόμη βρίσκονται εγκαταλειμμένα κάτω από τη φθορά του χρόνου.


Aπρίλιος 1960 στο πανηγύρι της Ζωοδόχου Πηγής στη Μέστη. Αναμνηστική φωτογραφίας μιας φιλικής παρέας γυναικών. Από αριστερά Βασ. Μπουφινά, (;), Ελ. Χαρισιάδου, Βαΐτσα Καλογιαννίδου. (αρχείο Αλ. Χαρισιάδη).


1959 την ημέρα της Ζωοδόχου Πηγής στο Σταθμός της Μέστης. Τη μέρα εκείνη πέρασε και το βαγόνι του Σ.Ε.Κ. (Σιδηρόδρομοι Ελληνικού Κράτους). Εμείς το λέγαμε: "οτομοτρίς". Για την εποχή του ήταν ό,τι πιο σύγχρονο διέθετε το ελληνικό κράτος.   Γι αυτό και το ενδιαφέρον των πολιτών για μια αναμνηστική φωτογραφία. Τα άλλα τρένα κινούνταν με κάρβουνο! (Η φωτογραφία από το αρχείο του Θ.Βαλασιάδη, αυτός που ακουμπάει στο τρένο). 

1951. Στο Σταθμό της Μέστης από το ίδιο πανηγύρι μια παρέα κοριτσιών Αναγνωρίζω τη Νίτσα Σκοπιανού (3η), Σταυρούλα Γιουφτσιάδου (4η), Χασομέρη (5η) και Ξανθούλα Χαριτοπούλου (6η). (αρχείο Σταυρούλας Γιουφτσιάδου).

Πριν από το 1950Παρέα φίλων στο πανηγύρι της Ζωοδόχου Πηγής. Όπως προανέφερα το πανηγύρι της Μέστης ήταν ένα από τα καλύτερα, όσον αφορά την παρουσία του κόσμου. Παρέες φίλων και οικογένειες με όλα τα γνωστά τότε μεταφορικά μέσα ερχόταν στο εκκλησάκι της Ζωοδόχου Πηγής την ημέρα της γιορτής για να προσκυνήσουν, αλλά και να περάσουν μερικές ώρες διασκέδασης αργότερα. Απόδειξη και η φωτογραφία αυτή που δείχνει μια παρέα φίλων από τη Συκορράχη να γεύεται τα μεζεδάκια και το ουζάκι συντροφιά με τους ήχους του γραμμόφωνου!   Από την παρέα αναγνωρίστηκαν οι:  Παντελής Κεσκεσιάδης (2ος από αριστερά) και Θανάσης Ιωαννίδης (3ος).
  Περισσότερα για τα άλλα μέλη θα γράψω όταν έχω πληροφορίες. Τη φωτογραφία την αλίευσα από το διαδίκτυο και το φίλο  Κυριάκο Κεσκεσιάδη. 

1949Από το πανηγύρι της Ζωοδόχου Πηγής στη Μέστη. Οι δυο νεαροί τότε φίλοι, πιασμένοι χέρι χέρι στις λουλουδιασμένες σιδηροδρομικές γραμμές επισφραγίζουν τη φιλία τους με μια αναμνηστική φωτογραφία. Αριστερά είναι ο Θανάσης Μαλλίδης και δεξιά ο Κώστας Γιουφτσιάδης, στο αρχείο του οποίου βρήκα τη φωτογραφία. Παρατήρησα ότι στο βάθος δεξιά το κτίριο του Σταθμού δεν είναι ολοκληρωμένο, αλλά χτίζεται ο πρώτος όροφος και μπροστά υπάρχουν τα υλικά για τη συνέχιση των εργασιών.

2012: Σχεδόν από το ίδιο σημείο μετά από 63 χρόνια!!! Οι γραμμές στη θέση τους, αλλά χωρίς τρένα πια. Τα ελάχιστα που περνούν δε σταματάνε πια εδώ. Ερημιά κι εγκατάλειψη! Σήμερα 20 Απριλίου 2012, γιορτή της Ζωοδόχου Πηγής, ελάχιστοι περαστικοί περνούν κι ανάβουν ένα κεράκι στο διπλανό εκκλησάκι. Το ξέρουν μόνο οι παλιοί. Πανηγύρια δεν γίνονται πλέον, άλλωστε η καθημερινή μας ζωή είναι ένα πανηγύρι, από αυτά που λέει ο λαός μας: "είμαστε για τα πανηγύρια".  Στο βάθος αριστερά υπάρχει ακόμη η αποθήκη του Γεωργικού Συνεταιρισμού. Εδώ για πολλά χρόνια ερχόταν οι γεωργοί για να παραδώσουν τα σιτηρά τους με τα κάρα και τα βοϊδάμαξα. Φαίνεται και η γέφυρα από την οποία περνούν τα αυτοκίνητα.  Παλιά ο δρόμος περνούσε πάνω από τις γραμμές και τα αυτοκίνητα σταματούσαν, όταν περνούσε το τρένο.

Σελιδομετρητής επισκέψεων

Σελιδομετρητής

Web Hits

O ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΣΕΛΙΔΑΣ

 Λόγω του όγκου της ύλης, υπήρχαν προβλήματα διαχ/σης της μνήμης από το Η/Υ. Για το λόγο αυτό η σελίδα χωρίστηκε σε 2 μέρη. 
  Στο Β' μέρος υπάρχουν τα θέματα: (ΣΕΛΙΔΕΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ) - (ΑΣΧΟΛΙΕΣ) - (ΠΡΟΣΩΠΑ) - (ΕΝΤΥΠΑ).  
  Πατήστε εδώ για το Β' ΜΕΡΟΣ

ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΕΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ

    Για την πιο εύκολη αναζήτηση  προσώπων που έζησαν στον τόπο μας με αλφαβητική σειρά.

Αγγελίδης Σταύρ./Αδαμίδης Μ./Αχμέτ Σιαμπάν

Βαλασιάδης Θ./Βασιλειάδης Ηλίας/Βογδανίδης Ι. / Βραδέλης Κ.

Γιαννόπουλος Η./Γιουφτσιάδης Κ./Γουναροπούλου Βεν./

Εξηντάρης Θεολόγος/Ευσταθόπουλος Νικ./ Ευσταθόπουλος Καλ./

Ζαμπογιάννης Θεοδ./

Καραλέξης Σ/Καραμουσαλίδης  Χρ./Καφετζής Α./  Καραβασίλης Βασ/ Κεραμυδάς Γ/Κεχαγιάς Άγγελος/ Κιασήφ Μεμέτ/Κιρκινέζης Ιωάν/Κουσίδης Νικ./ Κυριαζίδης Βασ./

Μπεκιαρίδης Γ./Μπερμπέρ Μεμ/

Λιπορδέζης Γ./

Μαλλίδης Δημ./Μαυρίδης Χαρ./Μπακιρτζής Δημ./  Μπακιρτζής Φωκίων/Μπεκίρ Χουσεΐν/

Νάνος Αλέξιος/

Ουρεϊλίδης Ι./Ουστά Αλή Μουστ/

Παγώνης Κ/Παπαδόπουλος Μιχ./Πάππος Δημήτριος/ Πασχαλιδής Κων./Παυλίδης Ιωάννης/Πέτρογλου Ι./  Πίνιος Ι./Ποάλας Κ./Ποτουρίδης Γαβ./Πρασίδης Αθ.

Ρεφειάδης Παναγ/ Ρούφος Αντ/ Ρωμαΐδης Θωμάς/

Σιδεράς ΓεώργιοςΣκαμνός Χρ/ Σκοπιανός Δημ./ Σταυρίδης Αλεξ./

Τσανίδης Στ./Τραμπίδης Πασχ./ Τσιάκος Θ./

Χαρισιάδης Παν./ Χασάν Αλή Γκ./ Χαφούζ Αλή Μεχ


ΒΙΟΓΡΑΦΙΕΣ ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΩΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΩΝ


ΔΗΜΑΡΧΟΙ ΣΑΠΩΝ

Καραθανάσης Δημήτριος - Τσιτσώνης Χρήσ.


ΜΕΤΟΝΟΜΑΣΙΑ ΟΙΚΙΣΜΩΝ ΡΟΔΟΠΗΣ

============================

ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΟΙΚΙΣΜΟΥΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ

-ΑΕΤΟΚΟΡΥΦΗ/ΑΕΤΟΛΟΦΟΣ

-ΑΜΦΙΑ/ΑΡΑΤΟΣ/ΑΡΙΣΒΗ

-ΑΡΣΑΚΕΙΟ/ΑΣΚΗΤΕΣ

-ΔΙΩΝΗ/ΣΤΡΥΜΗ

-ΕΒΡΕΝΟΣ/ΙΑΣΙΟ

-ΚΑΣΣΙΤΕΡΕΣ/ΚΙΖΑΡΙ

-ΚΡΩΒΥΛΗ/ΛΟΦΑΡΙΟ

-ΛΥΚΕΙΟ/ΝΕΑ ΣΑΝΤΑ

-ΠΡΩΤΑΤΟ/ΧΑΜΗΛΟ

-ΣΑΠΕΣ

Κάλεσμα για συνεργασία

Όσοι από εσάς, που διαβάζετε αυτές τις γραμμές και έχετε στη διάθεσή σας πληροφοριακό ή φωτογραφικό υλικό, μπορείτε να μου το στείλετε για να δημοσιευτεί με τα στοιχεία που εσείς επιθυμείτε...
Αυτό μπορεί να γίνει με τους εξής τρόπους:
Στο όνομα Γιώργος Κεραμυδάς.
Ταχυδρομικά: Δαβάκη 2 - 
Αλεξ/πολη. Τ.Κ. 68100
Τηλεφωνικά:
 2551020230 - 6976233934

Ηλεκτρονικά: 
geokeram@gmail.com