Η Βενετία Γουναροπούλου ήταν η πρώτη δασκάλα που δίδαξε στο για πρώτη φορά ιδρυθέν ελληνικό σχολείο των Σαπών, το 1921. Ήταν σύζυγος του Βασιλείου Γουναρόπουλου και οι δυο από τη Βάρνα της Ανατ. Ρωμυλίας. Το 1914 έφυγαν από εκεί, προφανώς λόγω των σκληρών διωγμών των Βουλγάρων και ήρθαν με τις τρεις κόρες τους στην Άμφισσα. Μετά από λίγα χρόνια εκείνος απεβίωσε λόγω ασθενείας και η Βενετία αποφάσισε να έρθει στην Κομοτηνή όπου και η έδρα του Επιθεωρητή Δημ. Εκπαίδευσης. Εκείνος την τοποθέτησε στο "Μικτόν Δημοτικόν Σχολείον Σαππών'' που τότε ιδρύθηκε και λειτούργησε για πρώτη φορά!  [Ευχαριστώ τη Φωτεινή Ψαθά, εγγονή της Αλκμήνης, για την πολύτιμη βοήθειά της].
 ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΒΕΝΕΤΙΑΣ & ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΓΟΥΝΑΡΟΠΟΥΛΟΥ
  Η Βενετία Γουναροπούλου [1872-1950] το γένος Δημητρίου Κουτσοπούλου, γεννήθηκε στη Βάρνα της Ανατ. Ρωμυλίας και παντρεύτηκε το Βασίλειο Ν. Γουναρόπουλο.[1867-1918].
 Ο Β.Ν. Γουναρόπουλος ήταν συντάκτης ελληνικών εφημερίδων, αρχικά στην "Οδησσός" και στη συνέχεια εκδότης και συντάκτης της «Εύξεινος». Πολλές φορές υπέστη διώξεις, ακόμη και με δικαστήρια από τους Βουλγάρους για τα γραφόμενά του υπέρ των ελληνικών συμφερόντων. Διέκοψε τη συνεργασία του με την εφημερίδα «Εύξεινος» τον Απρίλιο του 1894 για να μεταβεί στην Αθήνα, προκειμένου να ολοκληρώσει τις μουσικές του σπουδές.
   Επίσης ο Β.Ν. Γουναρόπουλος, υπήρξε: Μουσικός και Διευθυντής του Φιλαρμονικού Ομίλου της Βάρνας, ιδρυτής της «Εμπορικής Πιστωτικής Εταιρίας Βάρνης», η οποία για 20 χρόνια συνετέλεσε στην υποστήριξη του ελληνικού εμπορίου και στην ανάπτυξη του αποταμιευτικού πνεύματος της ομογένειας της Βάρνας, Ιεροψάλτης του Μητροπολιτικού Ναού του Αγίου Αθανασίου και μουσικός με σπουδές στη Βυζαντινή μουσική.
  Εργάσθηκε για τριάντα χρόνια υπέρ των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων της Κοινότητας και της ακμαίας διατήρησης του εθνικού φρονήματος μέσω της διοργάνωσης μουσικών συναυλιών, χορευτικών εσπερίδων και θεατρικών παραστάσεων.
  Η Εκπαίδευση των γυναικών, στη Βάρνα, είχε μεγάλη ανάπτυξη, με μια αυτοτελή γυναικεία εκπαίδευση. Στη δεκαετία του 1860 υπήρχαν ήδη έξη παρθεναγωγεία. Στη δε δεκαετία του 1870 η εκπαίδευση των κοριτσιών άρχισε να γενικεύεται και να διευρύνεται σε μεγαλύτερο κοινωνικό κύκλο.
  Η Βενετία σπούδασε δασκάλα και δίδασκε σε ένα από τα 3 παρθεναγωγεία της Βάρνης (Βάρνα), επί 14 χρόνια, πριν φύγει με την οικογένεια της για Ελλάδα.
  Απέκτησαν τρία παιδιά, όλα κορίτσια, την Αλκμήνη (1905-1998), τη Δόμνα [+1944] και τη Ματθίλδη (1910-2007).
  Ο Β. Γουναρόπουλος με την οικογένεια του, το 1914 και έχοντας ανά χείρας μια συστατική επιστολή, υπογεγραμμένη και συνταγμένη από τον Αρχιμανδρίτη Χρυσόστομο, μετέβησαν στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στην Άμφισσα. Χρησιμοποιώντας την επιστολή διορίστηκε ιεροψάλτης σε Ιερό Ναό της Άμφισσας. Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στην Άμφισσα και ενώ εργαζόταν ως Δεξιός Ιεροψάλτης του Μητροπολιτικού Ναού της Άμφισσας, καταδιώχθηκε και κακοποιήθηκε αγρίως από τινά φανατικό βενιζελικό, κατά την περίοδο των Νοεμβριανών.  Συνεπεία των κακώσεων βλάφτηκε πολύ σοβαρά η υγεία του και υπέκυψε τον Απρίλιο του 1918.  Ο Β.Ν. Γουναρόπουλος απεβίωσε μόλις 51 ετών το Σάββατο 10 Απριλίου 1918, όπως αναφέρει στη ληξιαρχική πράξη θανάτου στο θεραπευτήριο Σωτηρία στην Αθήνα όπου και είχε μεταφερθεί.
  Στις 13 Μαΐου 1921 η Αλκμήνη, ορφανή πατρός, απεφοίτησε από το «Γυμνάσιο Ν. ΓΙΑΓΤΖΗ, εν Αμφίσση», με βαθμό «17 και της εις το Πανεπιστήμιον φοιτήσεως».
  Η χηρεύσασα Βενετία, αποφάσισε να φύγει από την Άμφισσα μαζί με τις κόρες της. Αρχικά πήγαν στην Κομοτηνή, όπου ήταν η έδρα του Επιθεωρητή Δημοτικής Εκπαίδευσης. Αυτός την τοποθέτησε ως δασκάλα στις Σάπες. Ήταν η πρώτη γυναίκα δασκάλα στο Δημοτικό Σχολείο των Σαπών, όπου για πρώτη φορά ιδρύθηκε ελληνικό σχολείο το 1921.
  Αργότερα και σταδιακά, τα δύο μεγαλύτερα κορίτσια της εργάστηκαν ως δασκάλες. Η Αλκμήνη στο Δημ. Σχολείο Χαμηλού και η Δόμνα, από το 1927 και μέχρι το 1940 στο μονοτάξιο Δημ. Σχολείο Λυκείου, ως πτυχιούχος διδασκάλισσα. Γράφει στο Ατομικό Βιβλιάριο αξιολόγησης της, ο Επιθεωρητής Βασιλείου στις 10 Μαρτίου 1938, μεταξύ άλλων…. «Είναι φιλόπονος και κοινωνικής εμφάνισης και δράσης. Είναι πολύ καλή».
  Το 1940, όταν κηρύχτηκε ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος, τα σχολεία λειτούργησαν ως Βουλγαρικά, αφού η Θράκη ολόκληρη, μέχρι το 1945, έζησε κάτω από την κατοχή των Βουλγάρων. Την περίοδο αυτή δίδασκαν μόνο Βούλγαροι δάσκαλοι και τα Ελληνόπουλα, όσα πήγαιναν στο σχολείο, διδάσκονταν τη βουλγαρική γλώσσα.
  Έτσι η Βενετία με τη Δόμνα, την Ματθίλδη και την Ευαγγελία έφυγαν για την Άμφισσα. Με την μεσολάβηση γνωστού γυμνασιάρχη, η Δόμνα άρχισε πάλι να διδάσκει, στην Άμφισσα.
Κάποια στιγμή, κατά τη διάρκεια του πολέμου όλοι πλην της Δόμνας έφυγαν για τη Θεσσαλονίκη όπου και εγκαταστάθηκαν μόνιμα. Το 1942 τους παραχωρήθηκε κατοικία στον           οικισμό Βάρνας Θεσσαλονίκης, όπου και απεβίωσε η Βενετία, συνταξιούχος πλέον το 1950, σε ηλικία 78 ετών.
  Η Ματθίλδη εργαζόταν ως γραμματέας στο Δήμο Μαγνησίας – Θεσσαλονίκης από όπου και συνταξιοδοτήθηκε.
  Η Δόμνα συνέχισε να διδάσκει στην Άμφισσα. Συχνά μιλούσε κατά του κομμουνισμού, πράγμα που προκάλεσε το μίσος των ανταρτών. Όταν όμως διαπίστωσε ότι τα πράγματα δυσκόλεψαν πολύ και κινδύνευε η ζωή της, επιβιβάστηκε σε κάποιο φορτηγό, με προορισμό τη Θεσσαλονίκη. Καθ΄ οδόν οι αντάρτες που γνώριζαν τις κινήσεις της, παραφύλαξαν, την κατέβασαν από το φορτηγό και αφού πρώτα τη βίασαν στην συνέχεια την κρέμασαν ανάποδα, έξω από την Άμφισσα. Το γεγονός συνέβη 27 Απριλίου 1944.  Το 1950, οι υπεύθυνοι για τον φρικτό θάνατο της Δόμνας οδηγήθηκαν σε δίκη που έλαβε χώρα στην Αθήνα και στην οποία παραβρέθηκε η αδελφή της Αλκμήνη.  Η Δόμνα δεν παντρεύτηκε.

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ: ΑΛΚΜΗΝΗΣ ΓΟΥΝΑΡΟΠΟΥΛΟΥ  & ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΨΑΘΑ
  Η Αλκμήνη, παντρεύτηκε στις Σάπες τον Κωνσταντίνο Ψαθά. Ο Κ. Ψαθάς γεννήθηκε στην Άρτα το 1895 και απεβίωσε το 1972 στη Θεσσαλονίκη. Πατέρας του ήταν ο Ψαθάς Δημήτριος (ιερέας), Παπακόκκινος με το όνομα, λόγω της κόκκινης γενειάδας του. Σπούδασε σε στρατιωτική σχολή της Αλεξάνδρειας.
  Όμως, πριν τελειώσει τις σπουδές του τον κάλεσαν στην Ελλάδα και σε ηλικία 23 ετών έλαβε μέρος το 1918 στην «νίκη του Σκρα», όπως αναφέρεται στην ελληνική στρατιωτική ιστορία. Αργότερα υπηρετώντας πλάι στον Νικόλαο Πλαστήρα, τον επιλεγόμενο «Μαύρο Καβαλάρη», έφτασε μέχρι τη Ρουμανία.
  Απέκτησαν πέντε παιδιά, τους: Ευαγγελία, Δημήτριο (Μίμη), Βασίλειο, Γιώργο, Νικόλαο. Η Ευαγγελία, που ήταν το μοναδικό κορίτσι της οικογένειας τη μεγάλωσε η θεία της, Ματθίλδη.
  Το 1940 όλη η οικογένεια πήγε στην Άρτα. Ο μεγάλος ο γιός της οικογένειας, ο Δημήτρης (Μίμης) σε νεαρή ηλικία,16 ετών, δήλωσε εθελοντής και εντάχθηκε στο δυναμικό του Ναπολέοντα Ζέρβα, εξ Άρτης, κατά των Ιταλών. Όταν η Κατοχή έληξε επέστρεψαν στις Σάπες, όπου η Αλκμήνη εργάσθηκε ως δασκάλα στο Δημοτικό Σχολείο Σαπών.  Όταν, αργότερα άρχισε ο Εμφύλιος Πόλεμος και οι συνθήκες διαβίωσης ήταν ιδιαίτερα σκληρές εγκαταστάθηκαν οικογενιακώς στην Κομοτηνή. Εκεί έμειναν τρία χρόνια. 'Ομως την περίοδο εκείνη η Αλκμήνη πήγαινε στις Σάπες, προκειμένου το σχολείο να συνεχίσει να λειτουργεί. Πολλές φορές δε γυρνούσε στην Κομοτηνή. Τις νύχτες με μεγάλη μυστικότητα κοιμόταν στις Σάπες και συγκεκριμένα στο φούρνο του Ιωάννη Κηπουρού, ακριβώς απέναντι από το ΠΑΛΛΑΔΙΟ. Προφανώς υπήρχε περισσότερη ασφάλεια, αφού λίγα μέτρα πιο πέρα βρισκόταν φυλάκιο της Εθνοφυλακής. Με τη λήξη του πολέμου, επέστρεψαν και πάλι στις Σάπες.
  Το 1958 η οικογένεια αποχώρησε οριστικά για να εγκατασταθεί μόνιμα στη Θεσσαλονίκη, όπου ο Βασίλης σπούδασε και εργάσθηκε ως δικηγόρος, ο Γιώργος διορίστηκε στην Εφορία και ο Νικόλαος σπούδασε και εργάζεται ως γιατρός/παιδίατρος, σήμερα στην Κρήτη.
   Ο Δημήτρης (Μίμης), ο μεγαλύτερος γιός της οικογένειας γεννήθηκε στις Σάπες το 1927. Δεν έφυγε μαζί με την πατρική οικογένεια, διότι είχε διορισθεί και δούλευε στο Τάγμα Εθνοφυλακής Σαπών (Τ.Ε.Α.). Στα τέλη του έτους 1958 μετακόμισε στις Σάπες η δική του οικογένεια, η σύζυγος του Βάσω και η κόρη του Φωτεινή. Το Δεκέμβριο του 1959 απέκτησαν το γιο τους Κωνσταντίνο.
  Ο Δημήτρης, για χρόνια ήταν Γεν. Γραμματέας του Εργατικού Κέντρου Σαπών, όπως και στην θεατρική ομάδα των Σαπών.  Η οικογένεια έφυγε οριστικά από τις Σάπες το 1975 και εγκαταστάθηκαν στη Θεσσαλονίκη, όπου ζουν μέχρι σήμερα, εκτός από τον Δημήτρη (Μίμη) που απεβίωσε τον Οκτώβριο του 2010. Η Φωτεινή διέπρεψε ως τραπεζικός στην Εθνική Τράπεζα, από όπου και συνταξιοδοτήθηκε και ο Κωνσταντίνος ως μηχανολόγος σε μεγάλη ιδιωτική εταιρία.

  Ο Βασίλης, γεννήθηκε το 1929 στις Σάπες και απεβίωσε το 2001 στη Θεσσαλονίκη. Υπηρέτησε ως έφεδρος αξιωματικός το 1953 στο Τρίγωνο του Έβρου. Τελειώνοντας εργάσθηκε για μικρό χρονικό διάστημα στα Τ.Ε.Α. Σαπών, αλλά γρήγορα έφυγε για σπουδές στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε και εργάστηκε μέχρι συνταξιοδότησης του ως δικηγόρος. Παντρεύτηκε την Αναστασία Καλαϊτσή που απεβίωσε το 2015.  Παιδιά δεν απέκτησαν.
  Ο Γιώργος, γεννήθηκε το 1934 στις Σάπες και σήμερα χαίρει ζωής. Υπηρέτησε στους καταδρομείς. Από το 1958 ζει στη Θεσσαλονίκη και εργάσθηκε στην Εφορία. Με τη σύζυγο του Θεοδώρα, απέκτησαν μια κόρη, την Αλκμήνη.
  Ο Νίκος, γεννήθηκε επίσης στις Σάπες το 1940 και χαίρει ζωής. Το 1958 και σε ηλικία 18 χρόνων, αναχώρησε με τα λοιπά μέλη της οικογένειας για τη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε γιατρός, με ειδικότητα παιδιάτρου. Ως στρατιώτης, υπηρέτησε στην Αλεξανδρούπολη. Παντρεύτηκε την Μαρία (Κρητικιά) και απέκτησαν δύο παιδιά – αγόρια. Τον Κωνσταντίνο και το Στέργιο. Σαν γιατρός το αγροτικό του το έκανε στην Κρήτη, εργάσθηκε για πολλά χρόνια στην Ορεστιάδα, στη συνέχεια στη Θεσσαλονίκη, μετά στην Αθήνα και τα τελευταία χρόνια μέχρι σήμερα στην Κρήτη.
 
Σημείωση δική μου:  
  Την Αλκμήνη τη γνώρισα ως συνάδελφός της, όταν την καλέσαμε σε μια τιμητική βραδιά για τα "70 χρόνια από την ίδρυση του Δημοτικού Σχολείου, το 1996) [Διάβασε].
Αρκετό φωτογραφικό υλικό για τη Βενετία Γουναροπούλου και την κόρη της Αλκμήνη υπάρχει στη σελίδα του Δημοτικού Σχολείου Σαπών.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ:
Ο σύζυγος της Βενετίας, Β. Γουναρόπουλος ήταν εξάδελφος του Γιώργου Γουναρόπουλου (1890-1977) του Ηλία και της Άννας, εξαίρετου ζωγράφου. Στην Αθήνα (Δήμος Ζωγράφου) υπάρχει το Μουσείο Γ. Γουναρόπουλου. Πληροφορίες
Ευχαριστώ τα μέλη της οικογένειας Δημητρίου Ψαθά και ιδιαίτερα τη Φωτεινή, για τη βοήθειά τους. [Καταγραφή: Απρ. 2018]



ΒΕΝΕΤΙΑ ΚΑΙ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΓΟΥΝΑΡΟΠΟΥΛΟΣ (Βάρνη Ανατ. Ρωμυλίας)

Στην προσπάθειά μου να υπολογίσω τη χρονολογία της φωτογραφίας, μελέτησα κάποια βιογραφικά στοιχεία των δυο προσώπων. Το συμπέρασμά μου είναι ότι είναι βγαλμένη γύρω στα 1895. Το 1914, μετά τις αγριότητες των Βουλγάρων αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τη γενέτειρα γη μαζί με τα τρία κορίτσια τους, την Αλκμήνη, τη Δόμνα και τη Ματθίλδη και να έρθουν αρχικά στην Άμφισσα.  [Αρχείο: Φωτεινής Ψαθά].


1923-"ΜΙΚΤΟΝ ΔΗΜΟΤΙΚΟΝ ΣΧΟΛΕΙΟΝ ΣΑΠΩΝ" - Ίσως η αρχαιότερη φωτογραφία για το σχολείο των Σαπών. Είναι από τη γιορτή της 25ης Μαρτίου 1923. Μου την έστειλε το 1996, ο Αλκμήνη Γουναροπούλου Ψαθά (δεξιά στην επάνω σειρά). Οι άλλοι δάσκαλοι είναι ο Ρωμηόπουλος και          ο Αρχιμανδρίτης Ιωαννίκιος. Τα παιδιά είναι ελληνόπουλα και βουλγαρόπαιδα, των οποίων οι οικογένειες δεν είχαν ακόμη εγκαταλείψει την Ελλάδα. Ο τόπος της φωτογραφίας είναι μπροστά στην ταβέρνα "Μέλισσα", το οίκημα της οποίας χρησιμοποιήθηκε ως ένα από τα 4 σχολικά οικήματα, σύμφωνα με μαρτυρία της Αλκμήνης, όταν ήρθε στην εκδήλωση του σχολείου μας για τα "70 χρόνια του Δ.Σ. Σαπών". (βλέπε εδώ). 


Σάπες 1923: Στα πρώτα χρόνια της εγκατάστασης των προσφύγων στις Σάπες. Η φωτογραφία ανήκει στην οικογένεια του Δημ. Μπακιρτζή, από τη Βίγα. Από τις δυναμικές και δραστήριες οικογένειες που αργότερα, το 1927 δημιουργούσαν το νέο αλευρόμυλο της εποχής. Στην παρέα των γυναικών αναγνώρισα τη Βενετία, τη Θεολογία Μπακιρτζή, γυναίκα του Δημ. Μπακιρτζή, τις κόρες Παρασκευούλα και Άννα, την Αλκμήνη (δεξιά) και τη Σοφία σύζυγο Αλεξ. Σταυρίδη (2η από αριστερά).


"Από την  εκδρομήν της Συκοράγης 1924", γράφει σε χειρόγραφο σημείωμα η Βενετία Γουναροπούλου. Δυο φωτογραφίες της ίδιας ημέρας!  Δεν έχει περάσει μεγάλο χρονικό διάστημα από την εγκατάσταση των προσφύγων "στας Σάππας" και οι  κάτοικοι προσπαθούν να βάλουν τη ζωή τους σε κανονικούς ρυθμούς στην καινούρια πατρίδα τους. Δεν έχω πληροφορίες για το λόγο που επέλεξαν να γιορτάσουν την Πρωτομαγιά στην τότε Συκοράγη. Ίσως το φυσικό περιβάλλον... Φωτογράφος ο Γεώργιος Κεπτσές, του οποίου πολλές μοναδικές φωτογραφίες έχω και από τον Ιωσήφ Νικολαΐδη, από το 1932 μέχρι και το 1936. Στην επάνω φωτογραφία αναγνώρισα από αριστερά, τη Βενετία Γουναροπούλου, τις κόρες της Αλκμήνη, Ματθίλδη (ανοιχτόχρωμη αμφίεση) και Δόμνα (σκουρόχρωμη αμφίεση). Από τα υπόλοιπα πρόσωπα ο Αρχιμανδρίτης δάσκαλος και ιερέας Ιωαννίκιος..  Στην κάτω φωτογραφία, όπου υπάρχουν περισσότερα πρόσωπα, με μεγάλη πιθανότητα, τολμώ να υποθέσω ότι ο ιερέας αριστερά είναι ο παπα-Λοΐζος.  (ΑΡΧΕΙΟ ΦΩΤΟ: ΚΩΝ/ΝΟΣ ΔΗΜ. ΨΑΘΑΣ ).

1925: "ΜΙΚΤΟΝ ΔΗΜΟΤΙΚΟΝ ΣΧΟΛΕΙΟΝ ΣΑΠΩΝ - 1921" γράφει η πινακίδα και κάτω οι μαθητές με τους δυο δασκάλους τους, τη Βενετία (αριστερά στο 2ο παράθυρο) και τον Αρχιμανδρίτη Ιωαννίκιο.  Η φωτογραφία και οι πληροφορίες από το βιβλίο του Χρ. Τσιτσώνη "Αι Σάππαι". Αυτό ήταν ένα (ίσως το καλύτερο) από τα 4 διαφορετικά οικήματα στα οποία λειτουργούσε το σχολείο μέχρι το 1926, που ολοκληρώθηκε το νέο σχολείο με εργολάβο τον Αλέξανδρο Σταυρίδη. Η Βενετία ήταν η πρώτη δασκάλα που δίδαξε στο για πρώτη φορά ιδρυθέν ελληνικό σχολείο στις Σάπες. Θέλω να επισημάνω ότι ο Χρ. Τσιτσώνης τον αναφέρει ως Ιωακείμ, όμως πιστεύω ότι πρόκειται για λάθος. Δεν γίνεται από κανένα αναφορά σ' αυτό το όνομα. 


Σάπες 25 Δεκεμβρίου 1925. Οι δάσκαλοι των μικρών τάξεων Βενετία και Ιωαννίκιος, έτοιμοι με τα παιδιά τους να ξεκινήσουν για τον Έρανο υπέρ του Ερυθρού Σταυρου. Πίσω, διακρίνεται το οίκημα που τότε χρησιμοποιούνταν ως αίθουσα διδασκαλίας! 


1926, στο νέο πλέον σχολικό κτίριο. Είναι η πρώτη χρονιά που τα παιδιά και οι δάσκαλοι είναι όλοι μαζί στο ίδιο σχολικό κτίριο. Κάτι σημαντικό φαντάζομαι για όλους. Οι δάσκαλοι είναι η Βενετία και ο Λεόντιος Κεφαλάς, οποίος μερικά χρόνια αργότερα μετατέθηκε σε σχολείο των Αθηνών και έγινε διευθυντής. Η φωτογραφία ανήκει στη Λίλια Ιωακειμίδου, της οποίας η μητέρα (δεξιά καθιστή στην καρέκλα) είναι ανάμεσα στους μαθητές. Άλλα πρόσωπα που έχω εντοπίσει είναι η Σοφία Λυμπέρη, μετέπειτα Χαστά (πίσω από το δάσκαλο). Επίσης είναι και ο Αλέκος Βραδέλης (ανάμεσα στους δασκάλους. 


25 Μαρτίου 1928: Από την παρέλαση της 25ης Μαρτίου. Όλος ο λαός με τους επισήμους και τους μαθητές, λίγο μετά την παρέλαση στάθηκαν για τη φωτογράφιση. Πόσο σημαντικές είναι σήμερα αυτές οι φωτογραφίες! Η φωτογραφία προέρχεται από το αρχείο της Αλκμήνης Ψαθά. Η ίδια μου είπε ότι ο άνθρωπος στο κέντρο της φωτογραφίας είναι ο Έπαρχος Σαπών Τουργούτης.  Διακρίνονται οι δάσκαλοι Βενετία και Τριανταφυλλίδης.


1934: ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΣΑΠΩΝ. Η ίδια φωτογραφία επάνω ολόκληρη και κάτω τμήμα αυτής. Μια από τις πιο όμορφες και χαρακτηριστικές φωτογραφίες του σχολείου. Οι δάσκαλοι Βενετία Κωτσοπούλου Γουναροπούλου, ο πόντιος Τριανταφυλλίδης και ο εξ Ηπείρου καταγόμενος Τσιομίδης Νικόλαος


ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΣΑΠΩΝ 1935Η φωτογραφία είναι πολύτιμο ντοκουμέντο από το δάσκαλο Ιωσήφ Νικολαϊδη, ο οποίος εκείνη την εποχή υπηρετούσε και ως Έφεδρος Αξιωματικός στον τόπο. Στην πίσω πλευρά της φωτογραφίας γράφει τα εξής:  "Από την επιτυχεστάτην παράστασιν του έργου "Η πεθαμένη", υπό των μαθητών και μαθητριών την 26η Δεκεμβρίου 1935. Αι λαβούσαι μέρος ως άγγελοι και ψυχαί. Όρθιαι : 1. Κοζίδου, 2.Κωνσταντινίδου, 3.Ραϊση 4. Μαλλίδου. Γονυπετείς:  1. Τριχίδου, 2. Ζέρβα, 3. Καπέτση, 4. Πήνιου... Στην επάνω σειρά: Ιωσήφ Νικολαϊδης (με το βιολί), κ. Βενετία Γουναροπούλου (στη μέση) και Παν. Λιάκος. Σάππαι: 27 Δεκ. 1935.  (Αρχείο: Ιωσήφ Νικολαϊδη).


Σάπες 1938:      Η Ματθίλδη [1910-2007], η μικρότερη κόρη της Βενετίας με τη στολή ομαδαρχισσών της Ε.Ο.Ν.   Το 1940, με την κήρυξη του Πολέμου μαζί με τη μητέρα της, την Αλκμήνη και την Ευαγγελία έφυγαν πάλι για την Άμφισσα. Μετά τον πόλεμο εγκαταστάθηκε στη Θεσσαλονίκη, όπου εργάστηκε ως Γραμματέας στο Δήμο Μαγνησιας, από όπου και συνταξιοδοτήθηκε. (Αρχείο: Φωτεινής Ψαθά).


1948, διαρκούντος του Εμφυλίου. Τα μαθήματα γίνονται παρά το φόβο του πολέμου. Η Αλκμήνη με την οικογένειά της για περισσότερη ασφάλεια μένουν στην Κομοτηνή. Πηγαινοέρχεται καθημερινά για να κρατήσει το σχολείο ανοιχτό. Τα μαθήματα γίνονται με πολλές δυσκολίες. Οι άλλοι δάσκαλοι έφυγαν και τη θέση τους πήραν άνθρωποι που είχαν μια σχετικά καλή μόρφωση. Ένας από αυτούς που δίδαξε την εποχή εκείνη και που δεν ήταν δάσκαλος ήταν ο Νικόλαος Καπέτσης. (Αρχείο φωτογραφίας Σταυρούλας Βαλασιάδου).


Γύρω στα 1950. Η ζωή παίρνει τους κανονικούς ρυθμούς και όλοι οι παράγοντες του σχολείου αφιερώνουν πολλές ώρες για την βελτίωση της λειτουργίας του σχολείου, που τότε δεν υπήρχαν οι κρατικές επιχορηγήσεις. Τα μέλη των Σχολικών Επιτροπών, οργάνωναν εκδηλώσεις, χορούς, εράνους, λαχειοφόρες αγορές προκειμένου να βρεθούν έσοδα. Τα πρόσωπα που αναγνωρίζω είναι από αριστερά: Λαφίνα Ευσταθοπούλου μετάπειτα Δημητριάδου (μαθήτρια), Τσιάκος Θόδωρος (επιτροπή) Χρυσάνθη Τσολακίδου και Αλκμήνη (δασκάλες), Χρ. Ζαμπογιάννης (επιτροπή) και Αρτεμισία Σεραφειμίδου, μετέπειτα Μπακιρτζή (μαθήτρια). 


Σάπες γύρω στα 1950. Χαρούμενη η παρέα με τα ποτά, πού αλλού; Στο Παλλάδιο φυσικά.  Η Αλκμήνη αριστερά, η Γαλήνη Μπομποτά, μετέπειτα Κιρκινέζη, ο Κώστας Ψαθάς, οι δασκάλες Χρυσάνθη Τσολακίδου-Τσίκουτα και Κούλα Δημητριάδη και η Ευαγγελία Ψαθά, κόρη της Αλκμήνης.


6 Ιαν. 1954:  Από τον ετήσιο πρωτοχρονιάτικο χορό του Δημοτικού Σχολείου. Κάθε χρόνο ο Σύλλογος των δασκάλων με τη συνδρομή του Συλλόγου Γονέων, οργάνωναν χοροεσπερίδες με αντικειμενικό σκοπό την οικονομική ενίσχη του σχολείου.  Μια από τις πιο συνηθισμένες δράσεις ήταν η συλλογή δώρων από τα καταστήματα τα οποία το βράδυ εκείνο τύχαιναν όσοι αγόραζαν τους σχετικούς λαχνούς!    Ο δήμαρχος Σαπών Δημ. Καραθανάσης, διαβάζει τον αριθμό του λαχείου που κερδίζει ένα από τα δώρα. Τα μέλη της επιτροπής με τη δασκάλα Αλκμήνη παρακολουθούν τη διαδικασία. Στο Παλλάδιο ήταν η εκδήλωση. Αριστερά ο Ψαθάς Κων/νος, σύζυγος της Αλμήνης. 



Σελιδομετρητής επισκέψεων

Σελιδομετρητής

Web Hits

O ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΣΕΛΙΔΑΣ

 Λόγω του όγκου της ύλης, υπήρχαν προβλήματα διαχ/σης της μνήμης από το Η/Υ. Για το λόγο αυτό η σελίδα χωρίστηκε σε 2 μέρη. 
  Στο Β' μέρος υπάρχουν τα θέματα: (ΣΕΛΙΔΕΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ) - (ΑΣΧΟΛΙΕΣ) - (ΠΡΟΣΩΠΑ) - (ΕΝΤΥΠΑ).  
  Πατήστε εδώ για το Β' ΜΕΡΟΣ

ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΕΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ

    Για την πιο εύκολη αναζήτηση  προσώπων που έζησαν στον τόπο μας με αλφαβητική σειρά.

Αγγελίδης Σταύρ./Αδαμίδης Μ./Αχμέτ Σιαμπάν

Βαλασιάδης Θ./Βασιλειάδης Ηλίας/Βογδανίδης Ι. / Βραδέλης Κ.

Γιαννόπουλος Η./Γιουφτσιάδης Κ./Γουναροπούλου Βεν./

Εξηντάρης Θεολόγος/Ευσταθόπουλος Νικ./ Ευσταθόπουλος Καλ./

Ζαμπογιάννης Θεοδ./

Καραλέξης Σ/Καραμουσαλίδης  Χρ./Καφετζής Α./  Καραβασίλης Βασ/ Κεραμυδάς Γ/Κεχαγιάς Άγγελος/ Κιασήφ Μεμέτ/Κιρκινέζης Ιωάν/Κουσίδης Νικ./ Κυριαζίδης Βασ./

Μπεκιαρίδης Γ./Μπερμπέρ Μεμ/

Λιπορδέζης Γ./

Μαλλίδης Δημ./Μαυρίδης Χαρ./Μπακιρτζής Δημ./  Μπακιρτζής Φωκίων/Μπεκίρ Χουσεΐν/

Νάνος Αλέξιος/

Ουρεϊλίδης Ι./Ουστά Αλή Μουστ/

Παγώνης Κ/Παπαδόπουλος Μιχ./Πάππος Δημήτριος/ Πασχαλιδής Κων./Παυλίδης Ιωάννης/Πέτρογλου Ι./  Πίνιος Ι./Ποάλας Κ./Ποτουρίδης Γαβ./Πρασίδης Αθ.

Ρεφειάδης Παναγ/ Ρούφος Αντ/ Ρωμαΐδης Θωμάς/

Σιδεράς ΓεώργιοςΣκαμνός Χρ/ Σκοπιανός Δημ./ Σταυρίδης Αλεξ./

Τσανίδης Στ./Τραμπίδης Πασχ./ Τσιάκος Θ./

Χαρισιάδης Παν./ Χασάν Αλή Γκ./ Χαφούζ Αλή Μεχ


ΒΙΟΓΡΑΦΙΕΣ ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΩΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΩΝ


ΔΗΜΑΡΧΟΙ ΣΑΠΩΝ

Καραθανάσης Δημήτριος - Τσιτσώνης Χρήσ.


ΜΕΤΟΝΟΜΑΣΙΑ ΟΙΚΙΣΜΩΝ ΡΟΔΟΠΗΣ

============================

ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΟΙΚΙΣΜΟΥΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ

-ΑΕΤΟΚΟΡΥΦΗ/ΑΕΤΟΛΟΦΟΣ

-ΑΜΦΙΑ/ΑΡΑΤΟΣ/ΑΡΙΣΒΗ

-ΑΡΣΑΚΕΙΟ/ΑΣΚΗΤΕΣ

-ΔΙΩΝΗ/ΣΤΡΥΜΗ

-ΕΒΡΕΝΟΣ/ΙΑΣΙΟ

-ΚΑΣΣΙΤΕΡΕΣ/ΚΙΖΑΡΙ

-ΚΡΩΒΥΛΗ/ΛΟΦΑΡΙΟ

-ΛΥΚΕΙΟ/ΝΕΑ ΣΑΝΤΑ

-ΠΡΩΤΑΤΟ/ΧΑΜΗΛΟ

-ΣΑΠΕΣ

Κάλεσμα για συνεργασία

Όσοι από εσάς, που διαβάζετε αυτές τις γραμμές και έχετε στη διάθεσή σας πληροφοριακό ή φωτογραφικό υλικό, μπορείτε να μου το στείλετε για να δημοσιευτεί με τα στοιχεία που εσείς επιθυμείτε...
Αυτό μπορεί να γίνει με τους εξής τρόπους:
Στο όνομα Γιώργος Κεραμυδάς.
Ταχυδρομικά: Δαβάκη 2 - 
Αλεξ/πολη. Τ.Κ. 68100
Τηλεφωνικά:
 2551020230 - 6976233934

Ηλεκτρονικά: 
geokeram@gmail.com