Το παλιό γήπεδο

   Οι νεότεροι δε γνωρίζουν ότι πριν γίνει το σημερινό Εθνικό [Δημοτικό] Στάδιο στις Σάπες, η ποδοσφαιρική ομάδα "ΕΛΠΙΔΑ", αλλά και όλες οι αθλητικές και άλλες δραστηριότητες των σχολείων, γινόταν σε ένα άλλο χώρο. Αυτός βρισκόταν ακριβώς στη θέση που βρίσκονται σήμερα το Κέντρο Υγείας Σαπών, το νέο Δημοτικό Σχολείο και το Ολοήμερο Νηπιαγωγείο.

  Περιττό βέβαια να αναφέρουμε ότι, ήταν από χώμα και στις δύο του πλευρές κατά καιρούς, συνήθως την άνοιξη είχε λίγο φυσικό χορταράκι. Το κέντρο δε του γηπέδου από την ανατολική εστία του τερματοφύλακα μέχρι τη δυτική του άλλου, ήταν πάντα ένας χωμάτινος διάδρομος, πλάτους αρκετών μέτρων, αφού από εκεί περνούσαν καθημερινά οι μαθητές του Γυμνασίου, αλλά και εκεί παιζόταν το μεγαλύτερο μέρος των ποδοσφαιρικών παιχνιδιών. Έτσι ήταν τυχερός όποιος έπεφτε και δεν πάθαινε κάποιο τραύμα.

  Την περίοδο 1950 με 1969, εκείνος ο χώρος, ήταν ο αγαπημένος χώρος της νεολαίας, των ποδοσφαιριστών, αλλά και των φιλάθλων που γέμιζαν το δρόμο που βρισκόταν στη βόρεια πλευρά και παρακολουθούσαν τον αγώνα όρθιοι, πάνω στην περίφραξη. Μερικές σειρές από σύρματα χώριζαν τους φιλάθλους από τους ποδοσφαιριστές. Η πλάγια γραμμή του αγωνιστικού χώρου απείχε 20 πόντους από την περίφραξη. Από την απέναντι πλευρά, ήταν ένα σταροχώραφο και μετά βίας χωρούσε μια σειρά θεατών! Φυσικά, πίσω από τους τερματοφύλακες δεν επιτρεπόταν η παραμονή θεατών, παρά μόνο εκτός του πέτρινου περιβόλου. Θυμάμαι, τη δεκαετία του '60, που πιτσιρικάδες τότε, προσπαθούσαμε να χωθούμε ανάμεσα στους ψηλούς θεατές για να θαυμάσουμε τα ποδοσφαιρικά ινδάλματα της αγαπημένης μας ομάδας. Την εποχή εκείνη, το ποδόσφαιρο και ο αθλητισμός ήταν ίσως από τις λίγες ευχάριστες απασχολήσεις των νέων. Περνούσαμε όλες τις ελεύθερες ώρες ή παίζοντας μπάλα ή βλέποντας τις προπονήσεις των παικτών της Ελπίδας. Θυμάμαι ακόμη κάπου πέρα σε μια γωνιά του γηπέδου μια τεράστια σιδερένια ρόδα, το ύψος της οποίας ξεπερνούσε έναν ψηλό άνθρωπο. Αυτή ήταν ο οδοστρωτήρας του γηπέδου. Κάποιες φορές και μόνο όταν το γήπεδο ήταν στεγνό, ένα τρακτέρ τον μετακινούσε πάνω κάτω για να πατηθεί ο αγωνιστικός χώρος. Επειδή στο μέρος αυτό και ο ίδιος έπαιξα ποδόσφαιρο δε θα ξεχάσω το πλήθος από τις πέτρες που ήταν χωμένες στο κοκκινόχωμα, ανακατεμένο με φερμένη άμμο από τα πλησιέστερα ποταμάκια. Δεν ήταν λίγες οι φορές που οι τραυματισμοί αθλητών οφειλόταν στα κρυμμένα μικρομέγαλα λιθάρια. Και φυσικά δεν μπορεί σήμερα ένας νέος να φανταστεί την κατάσταση του αγωνιστικού χώρου μετά από κάποια βροχή. Θυμάμαι πόσες φορές, να κολλάνε τα παπούτσια των αθλητών στη λάσπη και να τρέχουν με τις κάλτσες!

  Στο γήπεδο αυτό η ομάδα της Ελπίδας Σαπών, που ως γνωστό ιδρύθηκε το 1928, γνώρισε μεγάλες νίκες και δόξες για τα μέτρα και τις δυνατότητες της μικρής κωμόπολης. Τότε, όλοι οι αθλητές καταγόταν από τις Σάπες και από τα χωριά του Δήμου.

  Στο ίδιο γήπεδο, το Δημοτικό Σχολείο και το Γυμνάσιο, κάθε χρόνο, προς τη λήξη της σχολικής χρονιάς, συνήθως μήνα Μάιο, διοργάνωναν τις γυμναστικές επιδείξεις. Ήταν μια γιορτή για κάθε σχολείο. Στην αρχή, παρέλαση όλων των μαθητών μπροστά στους επισήμους και τους πολίτες των Σαπών. Μετά παράταξη με άψογη στοίχιση κατά μήκος και κατά πλάτος, υπακούοντας πιστά τα παραγγέλματα του γυμναστή. Σχεδόν όλα γινόταν με μια σφυρίχτρα! Μα για να φτάσει κανείς στο τελικό στάδιο της παρουσίασης δεν μπορούν οι νεώτεροι να φανταστούν το μέγεθος της προετοιμασίας και της εξάσκησης. Τουλάχιστον ένα με δύο μήνες σκληρών δοκιμών! Όμως δεν το κρύβουμε πως νιώθαμε και καμάρι που μπροστά σε τόσο κόσμο και στους γονείς μας παρουσιάζαμε ένα άρτιο και ολοκληρωμένο θέαμα. Έκταση, ανάταση των χειρών, διάσταση, αναπήδηση των ποδιών, κλίση της κεφαλής αριστερά και δεξιά ήταν μερικά από τα παραγγέλματα!

  Στη συνέχεια ακολουθούσαν οι αθλητικοί αγώνες. Αγώνες στίβου, δρόμος 100 μ. 200 μ. σκυταλοδρομία, μήκος, ύψος, αλλά και ενόργανη γυμναστική. Τέλος ακολουθούσαν οι εθνικοί χοροί. Θρακιώτικοι και Ποντιακοί χοροί, Καλαματιανός, Κρητική πεντοζάλη, ήταν στο πρόγραμμα. Και η όλη εκδήλωση τελείωνε με τον Εθνικό Ύμνο. Μια γιορτή που ξεσήκωνε τον τόπο!

  Το νέο δημοτικό στάδιο

  Ο χώρος αυτός χρησιμοποιήθηκε για τις αθλητικές δραστηριότητες μέχρι το 1970 περίπου. Μετά έγινε το σημερινό Εθνικό [Δημοτικό] Στάδιο Σαπών, δίπλα ακριβώς από τα νεκροταφεία!

  Μέσα στον ίδιο χώρο κατασκευάστηκε κι ένα κτίριο ως Κέντρο Νεότητας, με αίθουσες πινκ πονκ, σκάκι, βιβλιοθήκη και γραφεία. Επίσης κι ένα κλειστο γυμναστήριο για αγωνιστικές δραστηριότητες κυρίως τους χειμερινούς μήνες. Να αναφέρουμε δε ότι για πολλά χρόνια ο αγωνιστικός χώρος ήταν στρωμένος με ψιλό χαλίκι, όχι και τόσο κατάλληλος για "σκληρά μαρκαρίσματα".

  Εκείνο που έχω να παρατηρήσω είναι η άσχημη κατάσταση του χώρου του στίβου. Δυστυχώς μετά από τόσα χρόνια,  η κατάστασή του είναι ακατάλληλη για την πραγματοποίηση αγώνων. Τέλος να προσθέσω ότι από το 2014, στο Στάδιο τοποθετήθηκαν προβολείς για νυχτερινές αθλητικές δραστηριότητες.

 ΦΗΜΕΣ

 Για την κατασκευή του νέου Εθνικού Σταδίου υπήρχαν κάποιες φήμες που δεν ήταν βέβαια και τόσο εύκολο να διαπιστωθούν με γραπτά στοιχεία, αλλά και κανείς δεν ενδιαφέρθηκε να το κάνει!

  Την περίοδο του 1968-69, η ΕΛΠΙΔΑ Σαπών, συμμετείχε στο Πρωτάθλημα μαζί με ομάδες όπως του Πανθρακικού, της Ορεστιάδας, του Διδυμοτείχου, του Σουφλίου, της Τουρκικής Νεολαίας Κομοτηνής κλπ. Ο πρώτος του Ομίλου θα έπαιρνε το εισιτήριο για τη Β' Εθνική κατηγορία. Εκείνη τη χρονιά η ομάδα μας ήταν από τις πιο ισχυρές ομάδες και πέτυχε σημαντικές νίκες εντός και εκτός έδρας. Η σπουδαιότερη όλων ήταν η νίκη επί του Πανθρακικού, στην έδρα της Ελπίδας. Ξέφρενοι ήταν οι πανηγυρισμοί παικτών και φιλάθλων μετά τον αγώνα αυτό. Στο τέλος του πρωταθλήματος, παρ' όλα αυτά, η ΕΛΠΙΔΑ Σαπών, δεν ανέβηκε ποτέ κατηγορία. Τη θέση της πήρε ο Πανθρακικός, αλλά οι Σάπες απέκτησαν με συνοπτικές διαδικασίες νέο Στάδιο!  Σ' αυτό βοήθησε ο τότε Γεν. Γραμματέας Αθλητισμού Κων/νος Ασλανίδης. Κανείς δεν το έψαξε, κανείς δεν μίλησε. Προφανώς οι υπεύθυνοι του τόπου έκριναν πιο σημαντική τη δεύτερη περίπτωση.

Ήταν γύρω στο 1968-69. Μόλις έληξε ο αγώνας ανάμεσα στην Ελπίδα Σαπών και τον Πανθρακικό με  αποτέλεσμα 1-0 υπέρ της ομάδας μας. Από μόνη της η νίκη αυτή αποτελούσε ένα μεγάλο γεγονός για το τοπικό μας ποδόσφαιρο. Ήταν όμως κάτι παραπάνω από ένα τοπικό θρίαμβο! Η νίκη αυτή οδηγούσε την ομάδα μας στη Β' Εθνική κατηγορία. Οι πανηγυρισμοί που βλέπετε ήταν απερίγραπτοι, καθώς συμμετείχαν αθλητές και φίλαθλοι σε ένα ξέφρενο χορό κάτω από τους ήχους των "ζουρναντζήδων"!  Ίσως κάποιοι θα ρωτήσετε μα καλά, πότε η ομάδα σας αγωνίστηκε στη Β΄Εθνική, κάτι τέτοιο δεν έγινε ποτέ!   Πραγματικά η Ελπίδα δεν ανέβηκε ποτέ και τη θέση της πήρε ο Πανθρακικός!   Τότε ήταν και η χρονιά που αποφασίστηκε η κατασκευή του σημερινού Εθνικού Σταδίου με Γενικό Γραμματέα τον Κων/νο Ασλανίδη!!!    Μια άνοδος που δεν έγινε και μεταφράστηκε σε Στάδιο! Από τότε κανείς δεν ασχολήθηκε με το θέμα αυτό!  Και πώς θα μπορούσε άλλωστε!  Από τους πανηγυρισμούς παικτών και φιλάθλων μετά τη νίκη της Ελπίδας επί του Πανθρακικού με 1-0 στο παλιό γήπεδο. Από τους παίκτες αναγνωρίζω τον Τάσο Αλεξίου,  το Θέμη Τζανίδη τον Τάκη Καραθανάση και Πανδρακλάκη(!).

  Θα αναφέρω ένα περιστατικό που συνέβη στις Σάπες γύρω στα 1968. Θα περνούσε ο τότε Γενικός Γραμματέας Αθλητισμού Κων/νος Ασλανίδης. Το νέο γήπεδο δεν είχε γίνει ακόμη. Την εποχή εκείνη Δήμαρχος ήταν ο Χρήστος Τσιτσώνης. Συγκέντρωσε λοιπόν όλο το δημοτικό συμβούλιο, τους παράγοντες της Ελπίδας Σαπών και αρκετούς πολίτες, ώστε να υπάρχει μεγάλος αριθμός για την υποδοχή της συνοδείας. Στόχος του Δημάρχου ήταν να ζητήσει την ανέγερση νέου σταδίου, αλλά και την οικονομική ενίσχυση της ποδοσφαιρικής ομάδας. Όταν ήρθε λοιπόν η συνοδεία τους υποδέχτηκε ο δήμαρχος με το χαρακτηριστικό απλό αλλά εγκάρδιο ύφος. Του ανέφερε ότι ο τόπος έχει ανάγκη από ένα στάδιο. Ο Ασλανίδης του απάντηστε: "βρέστε ένα οικόπεδο και θα έχετε στάδιο". Ο δήμαρχος του απαντά: "Να... αυτό το μέρος είναι έτοιμο". Κι έτσι απλά, μέσα σε λίγα λεπτά, αποφασίστηκε η ανέγερση του νέου σταδίου. Μετά του ανέφερε την ανάγκη οικονομικής ενίσχυσης της Ελπίδας. "Γράψε 25.000 δρχ" είπε απευθυνόμενος σ' έναν από τη συνοδεία του. Ο δήμαρχος και πάλι με το χαρακτηριστικό ιδιαίτερο τρόπο του λέει πώς είναι λίγα. "Γράψε 50.000 δρχ" επαναλαμβάνει στο συνοδό του. Κι ο δήμαρχος απτόητος απαντά: "Αν δεν πάρουμε 100.000 δρχ. από εδώ δε φεύγει κανείς!" Κόκκαλο ο Ασλανίδης, όμως τελικά τα έδωσε και η ομάδα ενισχύθηκε τότε με 100.000 δρχ που ήταν ένα τεράστιο για την εποχή ποσό!!!

 [το περιστατικό μου το διηγήθηκε ο Αντώνης Παπαδόπουλος, συνταξιούχος δάσκαλος, που τότε ήταν παράγοντας της ομάδας].

1952. Φωτογραφία του Αλ.  Χαρισιάδη. Έκοψα τμήμα της για να φανεί καλύτερα ο χώρος που τότε χρησιμοποιούνταν για γήπεδο. Ήταν πίσω από το παλιό δημοτικό σχολείο. Εκεί σήμερα υπάρχει το νέο δημοτικό σχολείο, το Κέντρο Υγείας,  το Νηπιαγωγείο και το ΚΑΠΥ. 

Φωτογραφία από το αρχείο του Κώστα Γιουφτσιάδη. Την περίοδο 1947-49, στις Σάπες υπήρχε το 87ο Ελαφρύ Τάγμα Πεζικού. Την ίδια εποχή μια ομάδα νέων ξεκίνησε την οργάνωση της ποδοσ. ομάδας "ΟΡΦΕΑΣ". Η φωτογραφία είναι από τη συνάντηση του ΟΡΦΕΑ με την ομάδα του στρατού. Πρόσωπα που αναγνωρίστηκαν του Παν. Τραμπίδη, Κ. Γιουφτσιάδη, Τ. Σεραφειμίδη, Παν. Ευσταθόπουλου, Γιόγκατζη, Ν. Τσιρίδη. 

Περίπου στα 1960. Άλλη μια φωτογραφία από το παλιό γήπεδο. Εδώ μπορείς να διακρίνεις καλύτερα την ποιότητα του εδάφους. Για πολλές δεκαετίες τα σχολεία του δημοτικού και του γυμνασίου τελούσαν όλες τις αθλητικές τους δραστηριότητες, όπως ήταν και οι γυμναστικές επιδείξεις. Εκατοντάδες γονείς και συγγενείς, αλλά και πολίτες των Σαπών ερχόταν να παρακολουθήσουν τις δραστηριότητες. Την εποχή εκείνη ήταν από τα γεγονότα που ξεσήκωναν τον κόσμο. Και βέβαια οι μικροπωλητές είχαν την ευκαιρία για καλύτερες πωλήσεις. Εδώ ο μπαρμπαδημητρός, με το μωρουδίστικο καρότσι. (Αρχείο: Κώστα Γιουφτσιάδη).

1970. Από τη θεμελίωση του Εθνικού Σταδίου Σαπών. Δεν γνωρίζω το επίσημο πρόσωπο, παρά μόνο τον ιερέα πατέρα Νικόλαο Γρηγορόπουλο και τον Παναγιώτη Ρεφειάδη, που ασχολήθηκε με την κατασκευή των έργων για τη θεμελίωση. (Αρχείο: Αλέκου Χαρισιάδη).

Σάπες: 1971. Από τα εγκαίνια του Εθνικού τότε Σταδίου Σαπών. Μεταξύ των επισήμων ο τότε Γ.Γ.Α. Κων/νος Ασλανίδης και ο Δήμαρχος Χρ. Τσιτσώνης. Εδώ θα αναφέρω ένα περιστατικό που δείχνει ότι ο Έλληνας πάντα είχε αναπτυγμένο το ένστικο της "αυτοσυντήρησης". Κάποια μέρα κάποιοι παράγοντες της Ελπίδας Σαπών, επέστρεφαν από την Κομοτηνή απογευματινές ώρες. Παρατήρησαν ότι μια ομάδα αθιγγάνων μετέφεραν πέτρες και τις πετούσαν σε διάφορα σημεία όπου θα γινόταν το νέο στάδιο. Ήταν ένα τέχνασμα του εργολάβου ώστε να παρουσιάσει στους ελεγκτές ότι το έδαφος ήταν πετρώδες και επομένως θα είχε βάσιμους λόγους να ζητήσει να γίνουν τα έργα εκσκαφής με ακριβότερη τιμή!  Και απ' ότι λένε το πέτυχε!!!

1971: Άλλη μια φωτογραφία από τα εγκαίνια του Εθνικού Σταδίου Σαπών το 1971. Κεντρικά πρόσωπα ο τότε Γεν. Γραμματέας Αθλητισμού Κων/νος Ασλανίδης και ο Δήμαρχος Σαπών Χρήστος Τσιτσώνης.

Σάπες 10 Οκτωβρίου 1971: Από τα εγκαίνια του Εθνικού Σταδίου

Άλλη μια φωτογραφία από τα εγκαίνια του Σταδίου Σαπών.  Είναι η Ελπίδα της εποχής εκείνης. Για την ομάδα ήταν μια μοναδική ημέρα, αφού πλέον θα μπορούσαν να αγωνίζονται σε έναν αθλητικό χώρο, σύγχρονο για τότε. Μη φανταστείτε ότι διέθετε και χλοοτάπητα. Για αρκετά χρόνια ήταν στρωμένο με χαλικάκι, που άν έπεφτες, όλο και κάποια πληγή θα σου άφηνε! Για την ιστορία στη φωτογραφία βλέπουμε τον Πρόεδρο της ομάδας γιατρό Γιάννη Πασχαλίδη και τα μέλη του Δ.Σ. Τάσο Σταυρίδη και Μιχάλη Θωίδη.  Ανάμεσά τους ο προπονητής της ομάδας.  Από τους παίκτες αναγνωρίζω τους: [όρθιοι]: Ηλίας Γιαννόπουλος, Γιώργος Πορτοκάλογλου, Ισίδ. Καραθανάσης, Γιάννης Γρηγορόπουλος, Θανάσης Ρεφειάδης, Θύμιος Πασχαλίδης, Νίκος Ευσταθόπουλος, Θόδωρος Τζανίδης, Τάκης Καραθανάσης. Κάτω: Ακης Μαυρόπουλος, Ανέστης Κοντακίδης, Ανέστης Δημόπουλος, Συμεωνίδης, Καρατσάης, Τάκης Ζαμπογιάννης, Μουσταφά, (;)...  Αν έχω κάποιο λάθος, περιμένω διόρθωση. (Αρχείο: Ισίδωρ. Καραθανάση).

Σήμερα, το Δημοτικό Στάδιο είναι η βασική έδρα της αθλητικής ποδοσφαιρικής ομάδας του τόπου μας, της Ελπίδας. Όμως παρ' όλο που έχουν περάσει 40 χρόνια από την κατασκευή του μηδαμινές είναι οι παρεμβάσεις για την ποιότητά του και τη λειτουργικότητα. Ιδιαίτερα ο στίβος. Για του λόγου το αληθές, δείτε τη φωτογραφία του σταδίου, όπου φαίνεται η σημερινή κατάσταση του στίβου. Aσπρο χαλίκι και χόρτα, να θυμίζουν ένα μάλλον παραμελημένο τόπο άθλησης.

2011. H κεντρική είσοδος του δημοτικού σταδίου και δεξιά το Κέντρο Νεότητας. Νομίζω ότι τώρα χρησιμεύει ως αποδυτήρια για τις ανάγκες της ποδοσφαιρικής ομάδας. (Προσωπική λήψη).

 

Νοέμβριος 2014. Τοποθετήθηκαν για πρώτη φορά προβολείς στο Εθνικό Στάδιο Σαπών, ώστε να είναι δυνατή η διεξαγωγή αθλητικών δραστηριοτήτων και τις νυχτερινές ώρες.  Θα παρατηρήσετε ωστόσο πώς ακόμη ο χώρος του στίβου εξακολουθεί να είναι ακατάλληλος για αγώνες κλασικού αθλητισμού. (αρχείο: Γρηγόρη Κενανίδη).

Σάπες Οκτώβριος 2015. ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΤΑΔΙΟ ΣΑΠΩΝ. Αξίζει να αναφέρω ένα έργο απαραίτητο, που έγινε στο Δημοτικό Στάδιο 45 χρόνια μετά από τα εγκαίνιά του!!!  Το έργο αυτό εκτελέστηκε από το συντοπίτη μας εργολάβο Αλέκο Σταυρίδη, από τον οποίο πήρα και τις παρακάτω πληροφορίες.   Το υλικό διάστρωσης, που τοποθετήθηκε στο στίβο λέγεται κουρασάνι και προέρχεται απο θρύμματα κεραμιδιών και τούβλων.  Οι τέσσερις πυλώνες φωτισμού 20 μέτρων ύψους ο καθένας, διαθέτει 6 προβολείς σε κάθε πυλώνα, 2000 W ο κάθε ένας προβολέας.  Αρχικός προϋπολογισμός έργου 250.000 ευρώ.  Φορέας υλοποίησης του έργου είναι η Περιφέρεια. Ανάδοχος του έργου η εταιρία "Ηλιοστάσιον Μ. ΕΠΕ."  Υπεργολάβος Σταυρίδης Αλέξανδρος. Ευχαριστώ τον Αλέκο Σταυρίδη για τις πληροφορίες και τις φωτογραφίες.

Σάπες 4 Δεκεμβρίου 2015: Μια νέα φωτογραφία στην οποία φαίνεται η σαφώς βελτιωμένη όψη του γηπέδου. Δεν γνωρίζω για την ποιότητα του υλικού που προστέθηκε στο στίβο, αλλά οπτικά δείχνει μια πολύ ομορφότερη εικόνα από την προηγούμενη κατάσταση. Εύχομαι να είναι και χρηστικό και κατάλληλο το "κουρασάνι" για τις ανάγκες πραγματοποίησης αγώνων στίβου.  (φωτογραφία Γ. Κεραμυδάς).

ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ ΤΟΥ ΗΛΙΑ ΕΜΙΡΖΑ

Θεώρησα σωστό, να αναφέρω ένα δημοσίευμα σχετικό με τα πρόσφατα έργα του δημοτικού σταδίου Σαπών, έτσι για την ιστορία της υπόθεσης.

  "Δημοτικό Στάδιο Σαπών 2015..  Σαν πρόεδρος της Διοίκησης Ελπίς Σαπών 2012-2014 θέλω να ευχαριστήσω για ακόμη μία φορά το φίλο και συντοπίτη και τέως Αντιπεριφερειάρχη Παύλο Δαμιανίδη για την άμεση ανταπόκρισή του στο αίτημα της Διοίκησής μας το έτος 2012 και την κατασκευή του έργου αυτού που ολοκληρώθηκε πλέον τις προηγούμενες μέρες. Έτσι γράφτηκε η ιστορία.................Υ.Γ το τελευταίο σχόλιο, απάντηση σε καθέναν που προσπαθεί μέσω παραπληροφόρησης να καρπωθεί το έργο. Ούτε Υπουργείο το έφερε, ούτε κανείς άλλος, να πίνουμε νερό στο όνομα αυτού του ανθρώπου που ενδιαφέρθηκε και η αναφορά μου είναι ανιδιοτελής και χωρίς πολιτικές σκοπιμότητες.-