Η ΣΕΛΙΔΑ ΕΙΝΑΙ ΥΠΟ ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗ ΜΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΑΡΧΑΙΟΤΕΡΟΥ ΜΕΛΟΥΣ

  Το αρχαιότερο πρόσωπο που μπορεί να αναφερθεί ως ο πάτερ φαμίλιας είναι ο Κωνσταντίνος Γιουφτσιάδης.  Οι πληροφορίες λένε ότι το επώνυμο της οικογένειας ήταν Ιώβ. Γεννήθηκε και πέθανε στη Βίγα της Μ. Ασίας. Μετά τον ερχομό των παιδιών του το επώνυμο άλλαξε σε Γιουφτσιάδη. Παιδιά του ήταν ο Μιχάλης (γεννήθηκε το 1900) ο Δημήτριος (1906), η Ελένη (1910) και ο Νικόλαος. Υπήρχε κι ένας ακόμη γιος που έφυγε απ' ευθείας στην Αμερική. Αρχικά υπήρχε κάποια αλληλογραφία με συγγενικά πρόσωπα, αλλά αργότερα ατόνησε η επικοινωνία. 

   Ο Μιχάλης με σύζυγο τη Μαρία, το γένος Χατζηιωαννίδη από τη Σαμψούντα, απέκτησε δυο παιδιά. Τη Χαρίκλεια (1927) και τον Κώστα (1929). Έζησαν στις Σάπες. Η Χαρίκλεια παντρεύτηκε τον Αλέκο Χαρισιάδη και απέκτησαν ένα παιδί, τον Παναγιώτη. Ο Κώστας, παντρεύτηκε τη Ζωή Ανέστογλου, από τα Άμφια και απέκτησαν μια κόρη, τη Μαρία.

   Ο Δημητρός (γνωστός στους παλιούς Σαπαίους ως Νταής) δεν έκανε οικογένεια.

 Η Ελένη έκανε δυο γάμους. Από τον πρώτο γάμο με τον Κεραμάρη, (δεν έχω πληροφορίες), έκανε ένα γιο, τον Κώστα Κεραμάρη και από το δεύτερο με το Θωμά Ρωμαΐδη, απέκτησε τον Παναγιώτη, τη Βάσω και τον Ανδρέα. Ο Παναγιώτης (Τάκης) δεν παντρεύτηκε. Η Βάσω (1926-1985) παντρεύται το 1946 τον Καριοφύλλη Κακαρέλλη, που εργαζόταν οδηγός και αργότερα ιδιοκτήτη λεωφορείου στο ΚΤΕΛ Ροδόπης. Απέκτησαν 5 παιδιά. Την Ελένη(1950), την Ευγενία, τη Θωμαή, (σκοτώθηκε έξω από το σπίτι τους - 1955), την Ανθή (1957) και τον Όθωνα (1961). Αργότερα, μετά το 1949, μετακόμισαν οριστικά στην Κομοτηνή. Ο Ανδρέας (1945-1980) βοηθούσε τον πατέρα του στις δουλειές του καφενείου, το οποίο λειτουργούσε και ως Γραφείο του 46ου ΚΤΕΛ Ν. Ροδόπης, όπου στάθμευαν τα λεωφορεία που εκτελούσαν τη συγκοινωνία μεταξύ Κομοτηνής-Σαπών-Αλεξανδρούπολης και αντίστροφα. Ο Ανδρέας υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία, αρχικά στο Λουτράκι και αργότερα στο νησί της Καλύμνου. Εκεί παντρεύτηκε και απέκτησε ένα γιο, το Θωμά. Στη συνέχεια εργάστηκε ναυτικός στα καράβια, όμως σε κάποιο από τα ταξίδια του (Τυνησία) πέθανε ξαφνικά από ανακοπή σε ηλικία 35 χρόνων!

  Ο Νικόλαος, παντρεύτηκε δυο φορές. Με την πρώτη του γυναίκα, τη Μερόπη Χασομέρη, απέκτησε δυο παιδιά, τη Σταυρούλα και τον Κώστα, που ζουν στην Κομοτηνή. Μετά από την απώλεια της συζύγου έκανε δεύτερο γάμο με την Ευφράνθη, Απέκτησε ένα ακόμη παιδί, το Χρήστο, που ζει στην Αθήνα. Η Σταυρούλα, παντρεύτηκε το Βαλασιάδη Θεόδωρο, αλλά δεν απέκτησαν παιδιά. Ο Κώστας παντρεύτηκε την Καίτη Κοσμίδου. Απέκτησαν δυο παιδιά, το Νίκο και το Γιάννη. Στην Κομοτηνή είναι ιδιοκτήτης του ξενοδοχείου "Ροδόπη". Τέλος ο Χρήστος (Αθήνα) παντρεύτηκε την Ευγενία και απέκτησαν τρία παιδιά, τη Χριστίνα, τη Σοφία και το Νίκο.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ

Σάπες 1926 Ενθύμιον 1926.  Δεν γνωρίζω ποιο ήταν το πρόσωπο αριστερά της φωτογραφίας, όπως βλέπουμε, όμως ο διπλανός του είναι ο Μιχάλης Γιουφτσιάδης, που γεννήθηκε το 1900, στη Βίγα και ήρθε στην Ελλάδα μετά τη μικρασιατική καταστροφή.  Ήταν το μεγαλύτερο παιδί της οικογένειας. Το 1922 ήρθε αρχικά στη Λευκάδα με κάποιο καράβι. Εκεί γνωρίστηκε με τη Μαρία, την οποία και παντρεύτηκε. Μαύρα χρόνια δύσκολα και φτώχεια αφάνταστη. Στις Σάπες πρέπει να ήρθαν το 1924. Οι φωτογραφίες αυτές έχουν μεγάλη αξία γιατί δείχνουν τους ανθρώπους εκείνους που στήριξαν τον ελληνισμό σε μια από τις πιο δύσκολες περιόδους της. Ήταν οι άνθρωποι που λιθαράκι με λιθαράκι έχτισαν τις βάσεις για μια πατρίδα που την είχαν πάντα μέσα στην καρδιά τους! (αρχείο φωτογραφίας: Κώστας Γιουφτσιάδης).

  

Ο Δημητρός Γιουφτσιάδης, γεννήθηκε το 1906, στη Βίγα. Το 1922 ήρθε πρόσφυγας στην Ελλάδα και μαζί με τα άλλα μέλη της οικογένειας διάλεξαν τις Σάπες ως τόπο της νέας εγκατάστασης. Ήταν σημαντικός ο αριθμός των προσφύγων από τη Βίγα που εγκαταστάθηκαν εδώ.  Το 1929, υπηρέτησε στον ελληνικό στρατό. Δεν είχε την τύχη να δημιουργήσει οικογένεια και έζησε μαζί με τα άλλα συγγενικά πρόσωπα αρμονικά. Ήταν άνθρωπος ήρεμος και κοινωνικός. Συμμετείχε με πρωταγωνιστικό ρόλο σε όλες τις αυθόρμητες εκδηλώσεις των ντόπιων. Ιδιαίτερα την περίοδο της αποκριάς ήταν ο πρωτοπόρος του κεφιού και της διασκέδασης. Ήταν οπαδός της τοπικής ποδοσφαιρικής ομάδας "ΕΛΠΙΔΑ" και πιστός συνοδός της ομάδας σε όλες της εκτός έδρας συναντήσεις!  Τα περισσότερα χρόνια της ζωής του είχε ένα μικρό μαγαζάκι λιανικής πώλησης, που ακόμη και σήμερα οι παλιοί Σαπαίοι το θυμούνται από τον πλούτο των λαχταριστών παιδικών λιχουδιών!  Στα πανηγύρια όλων των γύρω χωριών ήταν παρών με τον πάγκο του έτοιμο να εξυπηρετήσει τις ανάγκες κάθε επισκέπτη!  

Σάπες 1958:  Από το γάμο του Αλέκου Χαρισιάδη με τη Χαρίκλεια Γιουφτσιάδου.  Διάλεξα να προσθέσω αυτή τη φωτογραφία στην οποία εμφανίζονται μαζί ο Μιχάλης Γιουφτσιάδης και δίπλα του η γυναίκα του Μαρία το γένος Χατζηιωαννίδη (στην άκρη αριστερά), οι γονείς της Χαρίκλειας. Δίπλα στη νύφη η μητέρα του γαμπρού Γαρυφαλλιά. Πίσω υπάρχουν ακόμη η Ελένη Ρωμαΐδου, ο Ανέστης Χαρισιάδης και η Κώστας Κεραμάρης, γιος της Ελένης.  Στην άκρη δεξιά τα δύο πρόσωπα είναι ο Χαράλαμπος Χατζηιωαννίδης και η γυναίκα του Παρασκευή, που κατοικούσαν στο Λυκοδρόμιο Ξάνθης. Ο Χαράλαμπος ήταν αδερφός της Μαρίας (2η από αριστερά).   Μπροστά ο παλιός μου συμμαθητής ο μικρός Γιώργος Κεραμάρης... Τα άλλα δυο κοριτσάκια δεν τα αναγνωρίζω.

   Ο  Μιχάλης γεννήθηκε στη Βίγα της Μικράς Ασίας. Μετά από τα μαύρα γεγονότα της Μικρασιατικής καταστροφής, το 1922, ήρθε με καράβι στη Λευκάδα, όπου έμεινε για ένα περιορισμένο χρονικό διάστημα. Επάνω στο καράβι γνωρίστηκε με τη Μαρία, από τη Σαμψούντα. Ήταν μαζί με τη μητριά της, με την οποία όμως περνούσε πολύ άσχημα!  Στη Λευκάδα παντρεύτηκαν και για όσο χρονικό διάστημα έζησαν εκεί δούλευαν όπου έβρισκαν δουλειά. Φτώχεια μεγάλη και δύσκολες μέρες για το ζευγάρι, όποτε επέλεξαν να έρθουν στις Σάπες, όπου τους δόθηκε ένας μικρός αγροτικό κλήρος, όμως τα πρώτα χρόνια δεν είχαν ούτε σπίτι να μείνουν.  Για κάποιο χρονικό διάστημα δούλεψε σε κάποιο κτήμα του Γιάγκου Κηπουρού, πιθανόν στο Πρωτάτο.

Σάπες 1960: Στην επιμελητεία, το τότε "ΠΡΟΤΥΠΟΝ ΚΡΑΤΙΚΟΝ ΚΤΗΜΑ ΣΑΠΠΩΝ.  Το 1935, όταν δημιουργήθηκε στις Σάπες και πιο συγκεκριμένα στην Επιμελητεία το "Πρότυπον Κρατικόν Κτήμα Σαππών"  προσλήφθηκε ως επιστάτης,  έχοντας τη γενική ευθύνη της λειτουργίας του, μέχρι την ημέρα που άφησε την τελευταία πνοή του σκυμμένος σε ένα φυτό, την ώρα της δουλειάς, το 1961.   Τα δέντρα που φαίνονται πίσω είναι φυστικιές Αιγίνης, που τότε δοκιμάζονταν στις τοπικές καιρικές συνθήκες. Σε περιόδους δουλειάς απασχολούνταν με αμοιβή, γυναίκες και άνδρες σε γεωργικές εργασίες.

Σάπες: Γύρω στα 1935: Είναι από το γάμο του Νικολάου Γιουφτσιάδη με τη Μερόπη Χασομέρη, με ιερέα τον Αρχιμανδρίτη Ιωαννίκιο, που ήταν την ίδια εποχή και δάσκαλος στο τότε Δημοτικό Σχολείο Σαπών, πρόσφυγας από την Κωνσταντινούπολη!  Άλλα πρόσωπα που αναγνώρισα είναι ο Δημητρός Γιουφτσιάδης, η Ελένη και ο Θωμάς Ρωμαΐδης, ο γιος τους Τάκης και ο Ηλίας Μπομποτάς, που πρέπει να ήταν και ψάλτης.  

Σάπες γύρω στο 1948: Σε ηλικία 19 χρόνων, ο Κώστας Γιουφτσιάδης, μαθαίνει την τέχνη του χειροποίητου παπουτσιού με δάσκαλο τον παλιό  Σαρή Σακάλ. Μοναδική φωτογραφία που χαρακτηρίζει μια περίοδο αλλαγής συνθηκών από τη φτώχεια στην εποχή της ανάπτυξης και εξέλιξης. Οι άνθρωποι αυτοί σήκωσαν το βάρος της μεταμόρφωσης με σκληρή δουλειά, αλλά με χαμηλές αποδοχές. Όμως είχαν διάθεση για να ομορφύνουν τη ζωή τους και να βελτιώσουν τις ζωές τους.

Σάπες 1960. Από τη βάπτιση της Μαρίας. Κόρη του Κώστα και της Ζωής Γιουφτσιάδη, έξω από την εκκλησία. Πίσω ο νονός Πασχαλίδης Τόζιος. Άλλα πρόσωπα που αναγνώρισα, από αριστερά η γιαγιά Μαρία, επίσης η γιαγιά Αιμιλιά, η Ελένη Ρωμαΐδου, ο γιος της Ανδρέας και η Κατίνα Πασχαλίδου, αδελφή του Τόζιου. 

Σάπες 1970. Στην αυλή της κατοικίας του Αλέκου Χαρισιάδη κάποιος συγγενής με την οικογένειά του επισκέφθηκε τις Σάπες για να τους γνωρίσει. Είναι ο Βασίλης Ανδρεάδης, η γυναίκα του και τα παιδιά του  Σωτήρης και  Μαρία, δεξιά της Μαρίας Γιουφτσιάδου. Πίσω και στο κέντρο η γιαγιά Μαρία. Αριστερά ο Κώστας και η Ζωή Γιουφτσιάδου και δεξιά ο Αλέκος και η Χαρίκλεια Χαρισιάδου και μπροστά της ο μικρός Παναγιώτης. Λέγεται ότι ο Ανδρεάδης ήταν μουσικός που είχε έναν αδερφό το Χάρη Ανδρεάδη,  ενορχηστρωτή τραγουδιών στο πάλαι ποτέ Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης στο παλαί ντε σπορ!  

Σάπες 1949.  Μικροί και μεγάλοι χαίρονται την παρέα με τον απορημένο χιονάνθρωπο! Δυο είναι τα πρόσωπα που γνωρίζω. Η Σταυρούλα νεαρή κοπέλα και μπροστά της η Ευφράνθη, η 2η γυναίκα του πατέρα της Νίκου Γιουφτσιάδη. Χαρακτηριστική είναι η τουλούμπα μέσα στην εικόνα. Τότε δεν υπήρχε δίκτυο ύδρευσης και το κάθε σπίτι είχε ή ένα πηγάδι ή μια τουλούμπα για να παίρνουν τα παραίτητο νερό για τις διάφορες ανάγκες της οικογένειας!

Σάπες γύρω στα 1955.  Η Ελένη Γιουφτσιάδου (καθιστή δεξιά) γεννήθηκε το 1910 στη Βίγα. Όταν ήρθε στην Ελλάδα ήταν 12 ή 13 ετών. Έκανε δυο γάμους, ο πρώτος με κάποιον Κεραμάρη (δεν έχω πληροφορίες) και ο δεύτερος με το Θωμά Ρωμαΐδη από τον Πόντο, αλλά δεν ήταν πόντιος. Οικογενειακή φωτογραφία στην αυλή του σπιτιού τους.  Ο Θωμάς και η Ελένη απέκτησαν τρία παιδιά, τον Τάκη, τη Βάσω και τον Ανδρέα. (οι 3 από τους 4 ορθίους). Ο 4ος δεξιά ο γαπρός Καρυοφίλης Κακαρέλης. Γυναίκα του η Βάσω και τα παιδιά τους Ελένη, Ευγενία και Θωμαή ήρθαν από την Κομοτηνή να επισκεφθούν τους γονείς  Θωμά και Ελένη.  Δεν γνωρίζω την κυρία με τα μαύρα... 

Σάπες, 1971 ή '72:   Το 1969 γεννήθηκε ο Θωμάς, ο εγγονός του Θωμά Ρωμαΐδη από το γιο του Ανδρέα που ζούσε στην Κάλυμνο. Δεν πρόλαβε όμως να τον γνωρίσει γιατί την ίδια χρονιά  έφυγε από τη ζωή!   Το 1971 βαφτίστηκε και η μητέρα του επισκέφθηκε για πρώτη φορά τους συγγενείς του άνδρα της στις Σάπες.  Τα πρόσωπα της φωτογραφίας από αριστερά είναι: η Βάσω, μια γειτόνισσά της από την Κομοτηνή, η  Ανθή, ο μικρός Θωμάς στην αγκαλιά του Δημητρού Γιουφτσιάδη, ο Όθωνας, αδερφός της Ανθής, πίσω η Σταυρούλα Βαλασιάδου, η νύφη από την Κάλυμνο και ο Καρυοφύλλης Κακαρέλης. 

Μετά την αναμόρφωση της σελίδας, θα προστεθούν και θα αφαιρεθούν κάποιες φωτογραφίες 

Σάπες γύρω στα 1945. Ο Παναγιώτης Τραμπίδης και ο Κώστας Γιουφτσιάδης, αμούστακα παιδιά σε ηλικία περίπου 15 χρόνων στον προσκοπισμό. Από τα πρώτα χρόνια μετά την απελευθέρωση των Σαπών από τους Βουλγάρους ο προσκοπισμός άρχισε να δραστηριοποιείται με εντατικούς ρυθμούς. Η εποχή και οι άνθρωποι διψούσαν να έρθουν σε επικοινωνία και να χαρούν μέσα από τις δραστηριότητες του Σώματος Ελλήνων Προσκόπων. Δεκάδες και εκατοντάδες ήταν οι νέοι που συμμετείχαν.

Σάπες 1946: Πάσχα στο πρώτο δημοτικό πάρκο, εκεί που βρίσκεται σήμερα το Γυμνάσιο Σαπών.  Δυο φίλοι, νεαροί στην ηλίκα, ο ένας (αριστερά) είναι ο Κώστας Γιουφτσιάδης, τσουγκρίζουν τα πασχαλιάτικα αυγά. Είναι μια εποχή δύσκολη για τον τόπο, αφού πριν από λίγους μήνες έληξε η βουλγαρική κατοχή και συνεχίζεται η περίοδος του Εμφυλίου Πολέμου!  Για μένα η φωτογραφία έχει και το εξής πρόσθετο ενδιαφέρον που δεν το είδα σε άλλη. Στο βάθος (πίσω από το κεφάλι του Κώστα) υπάρχει το κτίριο του δημοτικού σχολείου. Με μπέρδεψαν λίγο τα δυο παράθυρα που υπάρχουν, ενώ γνωρίζουμε όλοι ότι παράθυρα στη θέση εκείνη δεν υπήρχαν. Αλλά θυμήθηκα ότι την εποχή του 1946, το σχολικό κτίριο είχε μόνο 4 αίθουσες, άρα δεν υπάρχουν οι 2 πρόσθετες που έγιναν μετά τη μόνιμη έλευση των μαθητών από τις Κασσιτερές. Υποψιάζομαι λοιπόν ότι στην αρχική του μορφή, υπήρχαν τα δυο παράθυρα ανατολικά του κτιρίου. Διακρίνω επίσης κάποιο όχημα πίσω από το κεφάλι του μαθητή, που μάλλον πρόκειται για στρατιωτικό τζέιμς. Το γήπεδο δεν είχε διαμορφωθεί ακόμη γιατί βλέπω να υπάρχει βλάστηση. (αρχείο Κώστας Γιουφτσιάδης).

1947: Σε ηλικία 18 χρόνων μαζί με το φίλο του στο παλιό δημοτικό πάρκο. Εκεί που σήμερα είναι το Γυμνάσιο Σαπών. 

1948: Μαστόρια και καλφάδες: Μοναδικής αξίας φωτογραφία που σίγουρα θα μπορούσε να επιλεγεί για τη συγγραφή βιβλίου με θέμα τα επαγγέλματα που χάθηκαν. Γύρω από το τραπεζάκι του τσαγκάρη πέντε νέοι καλφάδες μαθαίνουν την τέχνη του παπουτσιού! Αναγνωρίζω τον Κώστα Γιουφτσιάδη (πρώτος από τους καθήμενους), ο δεύτερος είναι μουσουλμάνος, ο τρίτος είναι ο Κώστας Παπαδόπουλος, που μετά από χρόνια έφυγε στην Αμερική. Τέταρτος ο Θεοδόσης Καραβασίλης (φαίνεται το κεφάλι του) και ο πέμπτος είναι επίσης μουσουλμάνος. Όρθιος αριστερά με το ποτηράκι ο κουρέας Ομέρ Ογλού Γιλμάζ (είχε το κουρείο του στο κέντρο των τσαγκαράδικων). Ψηλά φαίνονται φυλλάδια με εικόνες παπουτσιών. Θα ήταν σχέδια προς κατασκευή νέων παπουτσιών.

Γύρω στα 1947 με 48. Με τους φίλους του Παναγιώτη Τραμπίδη και Λάκη Σταυρίδη σε μια σύντομη βόλτα στον κεντρικό δρόμο της αγοράς. Η φωτογραφία παρουσιάζει ενδιαφέρον γιατί δείχνει την εικόνα της αγοράς εκείνης της εποχής.

Γύρω στα 1948: Ο Ορφέας, η πρώτη ανεπίσημη ποδοσφαιρική ομάδα των Σαπών. Ήταν ο προπομπός για την ίδρυση της "Ελπίδος". Γύρω στα 1947-48, κι ενώ ακόμη δεν είχε ομαλοποιηθεί η κατάσταση, λόγω του εμφυλίου πολέμου, οι νέοι και οι κάτοικοι είχαν την ανάγκη να διασκεδάσουν και με αθλητικές δραστηριότητες. Σιγά-σιγά ο καθένας αγόραζε με δικά του έξοδα την αθλητική του στολή. Τα ποδοσφαιρικά παπούτσια γινόταν δια χειρός Κώστα Γιουφτσιάδη (πρώτος αριστερά των καθημένων). Αρκετές φυσιογνωμίες είναι γνωστές. Δε θα γράψω άλλα σχόλια αφού τη φωτογραφία αυτή την έχω προσθέσει και στη σελίδα της "Ελπίδας Σαπών".

Περίπου στα 1949. Ο Κώστας Γιουφτσιάδης παρέα με το αφεντικό του "Οινομαγειρείου Περτούλια". Αυτό το όνομα μπόρεσα και διάβασα στην ταμπέλα. Υποψιάστηκα ποιο είναι τα μαγειρείο αυτό, αλλά είχα τις αμφιβολίες μου, μέχρι που βρήκα την παρακάτω φωτογραφία.

Γύρω στα 1950: Ένα μέρος από την κεντρική αγορά που μόνο οι παλιοί μπορούν να εντοπίσουν. Ο Κώστας Γιουφτσιάδης έξω ακριβώς από το τσαγκαράδικο του Σαρή Σακάλ, του μάστορα των χειροποίητων παπουτσιών. Για να καταλάβουν οι νεότεροι το μέρος τους πληροφορώ ότι εκεί σήμερα είναι το οίκημα του παλιού επιπλοποιού Κώστα Δραγουμάνη. Νομίζω πως σήμερα εκεί υπάρχει μπουγατσατζίδικο. Το μαγαζί με τα κόσκινα είναι του Μιντίδη και σήμερα του Κώστα Παπαδόπουλου με υλικά οικοδομών.

1951 στο Σιδηροδρομικό Σταθμό της Μέστης. Ο Κώστας Γιουφτσιάδης φεύγει στην Κόρινθο για να καταταχθεί στο στρατό. Τον αποχαιρετά ένας από τους φίλους του, ο Λευτέρης  Αγγελίδης. Πίσω τους διακρίνονται αρκετά άτομα. Πρόκειται για συγγενικά ή φιλικά πρόσωπα που ήρθαν να αποχαιρετίσουν αυτούς που για τον ίδιο λόγο περιμένουν το τρένο, για να παρουσιαστούν στα Κέντρα Νεοσυλλέκτων. Την εποχή εκείνη, τα τρένα ήταν τα πιο συνηθισμένα μέσα συγκοινωνίας για τις μακρινές αποστάσεις... (Αρχείο: Κώστας Γιουφτσιάδης).

 

Περίπου στα 1955. Παρέα φίλων ένα κυριακάτικο πρωινό με την τελευταία λέξη της μόδας. Αναγνωρίζω από αριστερά τους:  Μαρτίνο Γκαζίνο, Βασίλη Πανταζή, Νεραντζή Μαλλίδη, Κώστα Γιουφτσιάδη [;] και Χαράλαμπο Μαλλίδη. Από τη φωτογραφία αυτή σιγουρεύτηκα ότι το "Οινομαγειρείον" της πιο πάνω φωτογραφίας είναι το ίδιο, δίπλα στο "ΠΑΛΛΑΔΙΟ", που όπως διαβάζουμε δούλευε κι αυτό ως μαγειρείο, τότε με μάγειρα τον Στέργιο Πάπο και παραδίπλα το φαρμακείο Δ.Χαστά.

Γύρω στα 1948: Με την προσκοπική του στολή και με το αξίωμα του "Ακέλα". Στην κεντρική πλατεία των Σαπών, κάποιο στέλεχος του προσκοπισμού χαιρετά τα μικρά λυκόπουλα με την παρουσία και του Τόζιου Πασχαλίδη, τότε Τοπικού Εφόρου Σαπών.

Συνέχεια στην επόμενη σελίδα