Οι Κωνσταντινουπολίτες πρόσφυγες στην Ελλάδα
Η άφιξη προσφύγων την περίοδο 1922-1954
Οι πρόσφυγες από την Κωνσταντινούπολη έφτασαν μαζικά στην Ελλάδα κατά την περίοδο 1922-1923 και μετά τις απελάσεις του 1954. Σύμφωνα με την απογραφή του 1928 ήλθαν στην Ελλάδα συνολικά 39.458, πριν και μετά την Καταστροφή. Από τότε, σποραδικά και αναλόγως των σχέσεων Ελλάδας-Τουρκίας, κατέφθαναν στην Ελλάδα ολιγάριθμοι διωκόμενοι Κωνσταντινουπολίτες.
Αρχικά (1922-1923) οι πρόσφυγες που κατέφυγαν στην Αθήνα εγκαταστάθηκαν κυρίως στην Καλλιθέα και τη Νέα Σμύρνη. Στη Θεσσαλονίκη και στην ευρύτερη περιοχή κατοίκησαν – πέρα από τους Μικρασιάτες και τους Πόντιους – Ανατολικοθρακιώτες και Κωνσταντινουπολίτες. Δεν υπάρχουν ακριβή στοιχεία γι’ αυτές τις πληθυσμιακές εγκαταστάσεις.
Οι πρόσφυγες ασκούσαν κυρίως αστικά επαγγέλματα· ήταν γιατροί, δικηγόροι, έμποροι κ.λπ. Υπήρξαν, μάλιστα, μαρτυρίες για την «έλευση εκατοντάδων γιατρών από τη Μικρά Ασία, την Ανατολική Θράκη και την Κωνσταντινούπολη».
Στην πιο αναβαθμισμένη περιοχή της Κοκκινιάς, με κέντρο το ναό του Αγίου Νικολάου, διέμεναν οι «αριστοκράτες» των προσφύγων, οι Κωνσταντινουπολίτες. Μετέφεραν στην Ελλάδα τον κοσμοπολιτισμό τους, την κοινωνικότητα και μόρφωση, την ευρύτητα του πνεύματος και τη γλωσσομάθειά τους.
Γενικά οι πρόσφυγες απέφευγαν την άσκηση κυρίαρχων πολιτικών ρόλων, νοοτροπία που τους συνόδευε από την Κωνσταντινούπολη, και συνδέονταν συναισθηματικά με το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Εξέφρασαν την εθνοτοπική τους ταυτότητα μέσω των κοινωνικών πρακτικών (μέσω της πολίτικης κουζίνας και των αγαθοεργιών), αλλά και της μουσικής (βυζαντινής, ρεμπέτικων, πολίτικης λύρας).
Η άφιξη προσφύγων την περίοδο 1922-1954
Οι πρόσφυγες από την Κωνσταντινούπολη έφτασαν μαζικά στην Ελλάδα κατά την περίοδο 1922-1923 και μετά τις απελάσεις του 1954. Σύμφωνα με την απογραφή του 1928 ήλθαν στην Ελλάδα συνολικά 39.458, πριν και μετά την Καταστροφή. Από τότε, σποραδικά και αναλόγως των σχέσεων Ελλάδας-Τουρκίας, κατέφθαναν στην Ελλάδα ολιγάριθμοι διωκόμενοι Κωνσταντινουπολίτες.
Αρχικά (1922-1923) οι πρόσφυγες που κατέφυγαν στην Αθήνα εγκαταστάθηκαν κυρίως στην Καλλιθέα και τη Νέα Σμύρνη. Στη Θεσσαλονίκη και στην ευρύτερη περιοχή κατοίκησαν – πέρα από τους Μικρασιάτες και τους Πόντιους – Ανατολικοθρακιώτες και Κωνσταντινουπολίτες. Δεν υπάρχουν ακριβή στοιχεία γι’ αυτές τις πληθυσμιακές εγκαταστάσεις.
Οι πρόσφυγες ασκούσαν κυρίως αστικά επαγγέλματα· ήταν γιατροί, δικηγόροι, έμποροι κ.λπ. Υπήρξαν, μάλιστα, μαρτυρίες για την «έλευση εκατοντάδων γιατρών από τη Μικρά Ασία, την Ανατολική Θράκη και την Κωνσταντινούπολη».
Στην πιο αναβαθμισμένη περιοχή της Κοκκινιάς, με κέντρο το ναό του Αγίου Νικολάου, διέμεναν οι «αριστοκράτες» των προσφύγων, οι Κωνσταντινουπολίτες. Μετέφεραν στην Ελλάδα τον κοσμοπολιτισμό τους, την κοινωνικότητα και μόρφωση, την ευρύτητα του πνεύματος και τη γλωσσομάθειά τους.
Γενικά οι πρόσφυγες απέφευγαν την άσκηση κυρίαρχων πολιτικών ρόλων, νοοτροπία που τους συνόδευε από την Κωνσταντινούπολη, και συνδέονταν συναισθηματικά με το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Εξέφρασαν την εθνοτοπική τους ταυτότητα μέσω των κοινωνικών πρακτικών (μέσω της πολίτικης κουζίνας και των αγαθοεργιών), αλλά και της μουσικής (βυζαντινής, ρεμπέτικων, πολίτικης λύρας).