27 Οκτωβρίου 1961. Η πρώτη εμφάνιση της Φιλαρμονικής του Δήμου Σαπών. Ιδρύθηκε με δήμαρχο τον Χρήστο Τσιτσώνη και με δάσκαλο τον αρχιμουσικό Αθανάσιο Μαλετσίδη. Θυμάμαι καλά αυτή την εποχή και τα πρώτα βήματά της. Είχα την τύχη από την Ε' τάξη του Δημοτικού, μαζί με τους συμμαθητές μου Σταύρο Αγγελίδη και Νίκο Παπά να είμαι από τα πρώτα μέλη. 27 Οκτωβρίου 1961, ημέρα Παρασκευή ξεκίνησε η πομπή της σημαίας από το Δημοτικό Μέγαρο στο ηρώο. Προπορευόταν η Φιλαρμονική μέσα από τη Λαϊκή Αγορά. Ακολουθούσε η αντιπρωπεία μαθητών του Γυμνασίου, των προσκόπων και του Οδηγισμού, οι οποίοι κρατούσαν και τη σημαία. Πίσω ακολουθούσε το τμήμα ανδρών του Τάγματος Εθνοφυλακής Σαπών με τους επισήμους του Δημοτικού Συμβουλίου και των Αρχών του τόπου. Ήταν κάτι πρωτόγνωρο εκείνη τη μέρα και όλοι σταματούσαν να δουν την νέα Φιλαρμονική.  Για την ιστορία καταγράφω τα μέλη της, εκτός από 2 πρόσωπα που δεν αναγνώρισα. Από αριστερά και προς τα πίσω: Σαμαράς Κώστας, Παπάς Νίκος, Κεραμυδάς Γιώργος, Κρυστάλλης Αθαν. Τοπάλ Οσμάν, Πρασίδης Γιώργος, Κρυστάλης Γιούλης. Μεσαία Σειρά: Μαρουφίδης Γιώργος, Αγγελίδης Σταύρος, Κεσκεσιάδης Κυριάκος, Μαυρίδης Γιάννης, Κελέσης Ευριπίδης, Ελευθεριάδης Λευθέρης. Τρίτη σειρά: Μαυρίδης Δημήτριος, Ζαμπογιάννης Δημ. Κυριαζίδης Κυριάκος, ? - ? -Αντωνιάδης Γιώργος. [ΑΠΟ ΤΟ ΑΡΧΕΙΟ ΤΟΥ ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΚΕΣΚΕΣΙΑΔΗ]

Η δεύτερη εμφάνιση της Φιλαρμονικής του Δήμου Σαπών, με δάσκαλο τον Αθανάσιο Μαλετσίδη. . Ήταν η 25η Μαρτίου του 1962. Οι πιο κοντοί ήμασταν οι μικρότεροι σε ηλικία, μαθητές δημοτικού!

  Την τετραετία 1959-1964, επί δημαρχίας του Χρήστου Τσιτσώνη και πιο συγκεκριμένα το 1961-62, οργανώθηκε για πρώτη φορά η Φιλαρμονική του Δήμου Σαπών. Ο πρώτος και για πολλά χρόνια μουσικός ήταν ο Αθανάσιος Μαλετσίδης. Αυτός ήταν η ψυχή της Φιλαρμονικής που μπόρεσε μέσα σε λίγους μήνες να παρουσιάσει ένα αξιόλογο σύνολο νέων της Φιλαρμονικής, κυρίως μαθητών του Δημοτικού και του Γυμνασίου. Η φιλαρμονική υπάγονταν αρχικά στο Δήμο Σαπών. Επί δημάρχου Δήμου Κρυστάλλη στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου. Από το 1996, επί δημάρχου Ντίνου Χαριτόπουλου στη ΔΕΑΣ (Δημοτική Επιχείρηση Ανάπτυξης) μαζί με άλλα τμήματα, όπως η δημοτική σχολή χορού, η ακαδημία αθλητισμού και μετά την κατάργηση της ΔΕΑΣ και πάλι απευθείας στο Δήμο Σαπών.

   Ο αρχικός χώρος που στεγάστηκε η Φιλαρμονική ήταν το οίκημα του Γεωργίου Γιαννόπουλου, εκεί που σήμερα λειτουργεί το καφενείο του Σταύρου Γιαννόπουλου, λίγο πιο κάτω από την τοπική εφημερίδα "ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΑΠΟΨΗ". Μετά μεταφέρθηκε στο παλιό κτίριο, όπου λειτουργούσε το Γυμνάσιο, στη θέση του οποίου χτίστηκε σήμερα το "ΠΟΛΥΚΕΝΤΡΟ". Αλλά και από εκεί μεταφέρθηκε στο ισόγειο του κτιρίου του Δημοτικού Μεγάρου. Σήμερα φιλοξενείται σε λυόμενη κατασκευή δίπλα στο δημοτικό σχολείο. Θυμάμαι καλά τα πρώτα βήματα της οργάνωσης της φιλαρμονικής, αφού μαζί με 3-4 ακόμη συμμαθητές μου, ήμασταν τα νεώτερα μέλη, που στις πρώτες εμφανίσεις της φορούσαμε κοντά παντελονάκια!

  Η πρώτη φορά που έκανε την εμφάνισή της η φιλαρμονική ήταν η 28η Οκτωβρίου 1962. Την παραμονή της Εθνικής γιορτής, εμφανιστήκαμε στην κατάθεση των στεφάνων των σχολείων, στο ηρώο. Και βέβαια τότε δε φορούσαμε ειδικές στολές, όπως σήμερα, αλλά τα δικά μας ρούχα. Η στολή ήταν ένα άσπρο πουκάμισο, μαύρο παντελόνι και μαύρη γραβάτα. Ακόμη θυμάμαι, μετά από 48 χρόνια, την αγωνία και το τρακ της πρώτης εμφάνισης. Εγώ έπαιζα ένα μεταλλικό κλαρίνο. Ανάμεσα στους δυνατούς ήχους των άλλων μουσικών οργάνων, προσπαθούσα να εντοπίσω τον ήχο του κλαρίνου μου. Δεν άκουγα και πολλά πράγματα, αφού άρχισα να αμφιβάλλω αν έπαιζα σωστά το ωραίο μου όργανο! Θυμάμαι επίσης τα ξημερώματα της 28ης Οκτωβρίου 1962, που σηκωθήκαμε μέσα στη μαύρη νύχτα να πάμε στη αίθουσα της φιλαρμονικής. Κυριολεκτικά δε βλέπαμε τη μύτη μας, αλλά φοβόμαστε και μήπως μας πάρει στο κυνήγι και κανένα σκυλί! Σε λίγο κι αφού μαζευτήκαμε όλοι, ξεκινήσαμε για το Εωθινό της ημέρας. Περάσαμε πρώτα από τους κεντρικούς δρόμους της πόλης μας και μετά και από άλλους λιγότερο κεντρικούς. Στα περισσότερα σπίτια οι άνθρωποι ξύπνησαν για να παρατηρήσουν ένα πρωτόγνωρο θέαμα! Μα περισσότερο από όλους καμαρώναμε εμείς. Νιώθαμε να είμαστε το κέντρο του κόσμου! Αλλά δε θα ξεχάσω και το κρύο της νύχτας, που σε συνδυασμό με την απειρία, σε λίγο ένιωθα τα χείλη μου να μουδιάζουν κι αντί να φυσάω μέσα στο κλαρίνο, ο αέρας μου ξέφευγε από το πλάι! Αλησμόνητες στιγμές για κάτι που τα σημερινά παιδιά δεν μπορούν να νιώσουν. Εκείνη την εποχή, με τέτοιους τρόπους προσπαθούσαμε να βοηθήσουμε τον τόπο μας. Χωρίς χρήματα, χωρίς κανενός είδους αμοιβή.

  Θα ήθελα να αναφέρω και τα ονόματα των πρώτων μελών της φιλαρμονικής, όσα μπορώ να θυμηθώ. Το Γιώργο Μαρουφίδη, που μετά από μερικά χρόνια, ανέλαβε και χρέη αρχιμουσικού, τον Κυριάκο Κυριαζίδη, τον Κώστα Σαμαρά, τον Τρύφωνα Καραβασίλη, τον Τάκη Ζαμπογιάννη, το Γ. Μαυρίδη, τον Τάκη Κιουπτσή, το Γιώργο Πρασίδη, το Δρακούλη Αλεξίου και τον αδερφό του Τάσο, το Νίκο Πάπο, το Σταύρο Αγγελίδη, τον Πανάγο Γρηγορόπουλο, τον Τ. Βεζυρίδη, το Γιώργο Αντωνιάδη, το Δημήτρη Παπάζογλου, το Σταύρο Παγώνη, τον Κοσμά Κηπουρό. Ήταν και αρκετά ακόμη παιδιά, που δε θυμάμαι τα ονόματά τους. Κάποιοι από τα αρχικά μέλη αποχώρησαν μετά από λίγο καιρό για να προστεθούν όμως νέα. Στις πρώτες εμφανίσεις ο κορμός της φιλαρμονικής είχε περίπου στα 25-30 μέλη.

  Ακόμη θυμάμαι τη φιλαρμονική να εμφανίζεται και με προσκοπικές στολές, αφού το σύνολο των μελών ήταν και μέλη του τοπικού Σώματος Προσκόπων και με αυτή την ιδιότητα έγιναν και κάποιες εμφανίσεις. Μια από αυτές θυμάμαι ήταν η παρουσίαση μουσικού προγράμματος την ημέρα του Πάσχα, στην Π.Α.Π. Σαπών. Τότε ο στρατός έψηνε πολλά αρνιά στις σούβλες και οι κάτοικοι με τις επίσημες αρχές του τόπου συμμετείχε σε εκδηλώσεις του στρατού, όπου τα πάντα ήταν στολισμένα με σημαίες, αφίσες του Πάσχα, κόκκινα αυγά κλπ. Αρκετές σειρές από τραπέζια φιλοξενούσαν εκατοντάδες Σαπαίους, μέσα σ' ένα πεντακάθαρο και ασβεστωμένο στρατόπεδο. Η φιλαρμονική 2-3 φορές έκανε την εμφάνισή της και στα Ελευθέρια της Κομοτηνής. Οι άλλες εκδηλώσεις που συμμετείχε ήταν τη Μεγάλη Παρασκευή, όταν συνόδευε την περιφορά του Επιτάφιου στους δρόμους των Σαπών και το βράδυ της Ανάστασης, όπου ταυτόχρονα με τον παπά της Ενορίας παιάνιζε αναστάσιμο ύμνο την ώρα του "Χριστός Ανέστη".

  Τέλος άλλες εμφανίσεις ήταν η συμμετοχή στις γυμναστικές επιδείξεις του Δημοτικού και του Γυμνασίου στην αρχική παρέλαση μπροστά στους επισήμους και στους γονείς και μετά η εκτέλεση παραδοσιακών τραγουδιών που συνόδευαν τους εθνικούς χορούς μαθητών και μαθητριών. Μια από τις πιο ευχάριστες για μας εξόδους με τη φιλαρμονική ήταν αυτές της παραμονής των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς. Τις δυο αυτές ημέρες η φιλαρμονική περιδιάβαινε τους κεντρικούς δρόμους της αγοράς κυρίως, παιανίζοντας τα ανάλογα κάλαντα. Δυο μέλη με τα κουτιά (κουμπαράδες), πήγαιναν από πόρτα σε πόρτα σε όλα τα εμπορικά της κωμόπολης. Στο τέλος, με δημοκρατικές πάντα διαδικασίες γινόταν η διανομή των εισπράξεων στα μέλη της φιλαρμονικής, χωρίς να παραλείψουμε και ένα σχετικό δώρο στον αρχιμουσικό μας, ο οποίος δε συμμετείχε στην όλη διαδικασία. Ποσά που θυμάμαι να παίρναμε ήταν της τάξης των 30 περίπου δρχ. όχι και τόσο ευκαταφρόνητα για την εποχή.

28 Οκτωβρίου 1963. Είναι η δεύτερη εμφάνιση της Φιλαρμονικής του Δήμου. Το πλάνο είναι κοντινό και δεν φαίνονται όλα τα μέλη της. Τη φωτογραφία την έλαβα από μια θεία μου, μετά από 50 χρόνια, που την είχε στην κατοχή της. Είμαι κι εγώ εκεί. Ο κοντός με το κλαρίνο. Μαζί με το φίλο μου Σταύρο και Νίκο ήμασταν οι μικρότεροι σε ηλικία. Νομίζω Α' Γυμνασίου. Ξεχωρίζω τους Μαυρίδη Δημήτρη, Μαρουφίδη Γιώργο, Σαμαρά Κώστα, λίγο το κεφάλι του Αγγελίδη Σταύρου, λίγο ο Κυριάκος Κεσκεσιάδης. Ο ψηλός είναι μάλλον ο Γιάννης Εμιρζάς, ο ταμίας του ΚΤΕΛ Σαπών.  Η πορεία τότε γινόταν από κάτω προς τα πάνω. Πίσω διακρίνεται το μπακάλικο του Θοδωρή Αθανασιάδη, και το ποτοποιείο του Κώστα Μπακιρτζή. Σήμερα έχει κτιστεί στη θέση του το κτίριο της οικογένειας Τσαβδάρη, (κρεοπωλείο). Στον επάνω όροφο για πολλά χρόνια ήταν το οδοντιατρείο πρώτα της Ρίζου, συζύγου του καθηγητή Χατζησταύρου και αργότερα της Μαργαρίτας Μαργαρίτου.

Συνέχεια στη 2η σελίδα